Het is bijna weer zover! De vakantie zit eraan te komen. Na een jaar hard werken, studie of anderszins is het goed toeven op al die vakantielocaties waar je ogenschijnlijk weer volledig tot rust komt en mag genieten van een welverdiende adempauze. Jaar in jaar uit gunnen wij ons een periode van luieren, flaneren langs stranden en steden en los zijn van alle verplichtingen en bekende gezichten. Net zoals het hybride wagenpark, even een periode aan de oplader om nader-hand weer tot verbluffende prestaties te komen. Zou God ook een vakantieperiode gegund worden en zich even kunnen losma-ken van al die aardse beslommeringen ….. en nemen wij God ook mee op vakantie?

Jan Joostema | alias Joost | columnist Tsjerkelûden

Naast het feit dat wij in grote getale de vakantietrip ondernemen wordt er ook van ons geacht het allemaal leuk te vinden. Je hoort niet snel iemand die geen goede vakantie heeft gehad. We hebben veel gezien, genoeg ondernomen en rust gekregen. De omgeving was mooi, de mensen aardig en we konden volop genieten van de diversiteit van de wereld om ons heen. Vaak geven wij God op vakantie ook even een poosje vrijaf. We slaan even iets sneller het gebed voor en na het eten over, we hoeven even niet naar de kerk en ben je vrijwilliger, dan zit die kerkelijke arbeid even op de spaarstand.
Uit ervaring weet ik ook wel dat dit loslaten van je geloofsrituelen snel went. Net zoals het op je werk zou vergaan, een paar taken minder verlicht de inspanning en vergroot het gemakzuchtige.

Aangezien ik zelf in een nogal groot gezin ben opgegroeid beperkten onze vakantie uitspattingen zich tot een jaarlijkse eendaagse trip naar het pretpark van Appelscha. Spectaculair waren daar de botsauto’s, het spookhuis en de nog immer in werking zijnde snelheidsrups! Met gierende vaart stortte die rups zich ogenschijnlijk te pletter waarna opluchting overheerste over de goede afloop met de opgeluchte uitloop naar de uitgang. Ook wij zijn in gezinsverband naderhand weer meerdere malen op die ”plek van onheil” geweest en gevoelsmatig was de snelheid van de rups toch wel een beetje op zijn retour……..

God en vakantie. Geloof en vakantie. Gaat dat samen of laten wij elkaar dan even los. De doorgewinterde gelovige zal veldwerk verrichten en de kerkcultuur aldaar onderzoeken. Dit door ondermeer “in den verre” kerken te bezichtigen, een dienst te volgen en in discussies verwante geloofsgenoten proberen te ontmoeten. De doorgezomerde gelovige daarentegen zal wellicht het geloof ook even een vakantie gunnen en bidden, loven en prijzen even in de wachtkamer plaatsen.

Ongetwijfeld genieten van Gods wonderbare schepping maar niet meteen die link leggen. Hoe dan ook God gaat met je mee op reis!

In een omgeving vol nieuwe indrukken en de eeuwige gedachte dat het toch wel vakantie moet zijn en vooral gezellig delft de geloofsbeleving mijn inziens toch vaak het onderspit. Je hebt het dan vaak druk met plannen van dagjes uit, werken aan die harmonieuze gezin of familiesfeer en je thuis gaan voelen op een vreemde plek en kleine woonruimte, dat daar alles voor moet wijken. Eigenlijk zou het tegenovergestelde waar moeten zijn: Het is vakantie, dus nu is het de tijd om weer alles even op een rijtje te zetten, ook wat betreft je eigen geloofsleven. De vraag is dan ook erg persoonsgebonden of God mee is op vakantie of vakantie krijgt!

Eigenlijk is vakantie vieren hard werken en kun je pas thuis weer tot rust komen en genieten van ondermeer je kerkje, je vaste ritmes en vertrouwde medemens in je omgeving.

Een goede vakantie toegewenst en na de zomer maar weer Fries en fruitig aan de start van een nieuw winterseizoen!