Misschien is het de eerste keer dat dit kerkblad onder uw / jullie/ jouw aandacht komt. Het is langzamerhand een goede gewoonte om de laatste uitgave van het jaar huis-aan-huis te bezorgen. Dit blad, “Tsjerkelûden”, mag gelezen worden! Zeker de moeite waard.

Als je weet dat je weer een column mag schrijven dan ga je denken aan een onderwerp. Allerlei ideeën spoken je door het hoofd. Je laat het voor wat het is. En dan langzamerhand komt er vanzelf wat “bovendrijven”.  Deze tijd van het jaar heeft voor sommigen iets melancholisch (ietwat zwartgalligs). Misschien heeft het iets te maken met de herfst, donkere dagen, richting einde van het jaar, alles wat er om je heen gebeurt en wat er gaande is in de wereld van vandaag. Kortom, herkenbaar toch?

Dat geldt ook voor de gebeurtenissen binnen de kerk(en). De kerk heeft zijn eigen kalender en als dit kerkblad gelezen wordt zitten we in de Adventstijd, een tijd waarin we als kerk stilstaan bij de geboorte van Jezus nu ca. 2000 jaar geleden. Zijn geboorte was allang aangekondigd. Jezus zou worden geboren, de Redder van mensen. Zijn geboortefeest mag worden gevierd!  En dat wordt vaak ook intens gevierd. Dit feest kan mensen “raken”.

In de afgelopen tijd ben ik ook ergens door “geraakt”. Op zondag 10 november jl. was er een activiteit binnen onze kerk: “Seldsum”, een activiteit met creativiteit, lezen, zingen, samen bezig zijn rondom een thema. Circa 30 mensen waren er, jong en oud.

Het thema was deze keer “Jezus in de storm”. Een verhaal uit de bijbel waarin Jezus in de boot gaat samen met zijn vrienden (discipelen, boodschappers). Te lezen in Marcus 4 vanaf vers 35. Een melancholisch verhaal, samen in de boot. Ze staken van wal. Volop genietend van alles…en dan komt er een storm….ze worden bang, ze weten niet hoe dit zal aflopen, ze kijken elkaar aan en dan …..ineens moet Jezus de oplossing zijn en bieden! Maar waar is Hij, de mensenredder, de mens waar ze hun hoop op hadden gevestigd, angst overheerst. En dan vinden ze hem, slapend. Ongelooflijk vinden ze het. Jezus zorgt ervoor dat de storm gaat liggen. Daarna kijkt Jezus zijn discipelen aan. Hij vraagt hun op de man af: “Waarom hebben jullie zo weinig moed”.  Met andere woorden: als ik aan boord ben hoeven jullie nergens over in te zitten.

Op die middag had ik tijd om nog eens over dit verhaal na te denken. Ik las het nog eens voor mijzelf en het werd mij duidelijk dat ook mijn leven zich afspeelt in een “boot die op de golven vaart”. Water is symbolisch voor ons leven van elke dag. In het begin van de Bijbel, in Genesis 1 vers 2 staat: “dat de Geest van God zweefde over de wateren”.

Op die middag is er een boot gemaakt door jong en oud. Een boot die een aantal weken in de Koepelkerk heeft gestaan. Een boot die ook symbool staat voor jouw, jullie, uw leven. Ons leven van elke dag gaat vaak zijn gangetje, soms een kleine tegenvaller, soms is het echt serieus bij ernstige dingen die er in een leven kunnen gebeuren. Ook zaken die in de grote wereld gebeuren (oorlogen, dreiging van, vervolgingen en noem maar op) hebben invloed op ons leven van elke dag. Al die zaken samen kunnen er voor zorgen dat jouw, uw, mijn boot begint te schommelen. Letterlijk en figuurlijk, we worden er onrustig van, het maakt ons bezorgt, het brengt ons in vertwijfeling.  Ook ons geloof kan in de knel komen, ja, we kunnen ons geloof kwijtraken.

In de boot. Misschien herken je jezelf in dit beeld. De boot vaart nog, maar schommelt verschrikkelijk.  Waar is mijn Heer, waar is die Jezus. Ik ben het geloof in Hem (bijna) kwijt.

We gaan richting kerst, we vieren de geboorte van Jezus. Hij is geboren, Hij heeft geleefd, is gestorven aan het kruis maar ook weer opgestaan!  Zijn geboortefeest maakt één ding overduidelijk. Hij is er voor jou, jullie en mij. Hij is ook in jouw, jullie en uw boot, misschien wel slapend. Maar Hij vaart mee, in 2024, maar ook in 2025 wil Hij meevaren naar een toekomst met Hem.

Dát is de boodschap van vele verhalen in de Bijbel, verhalen waarin overduidelijk blijkt dat Jezus zijn beloften nakomt en ons niet alleen laat varen. Dat geldt ook voor ons, voor jou, jullie en mij!

Dat geeft hoop en vertrouwen voor onze boottocht in het leven van elke dag!

Een lied (nog steeds actueel) zegt het zo:

“Zon, bestraal het kleine scheepje; winden, stuwt het zacht vooruit;

Golven, draagt het naar de verten, waar Gods einder zich ontsluit.

Dat nooit ’t geloof bezwijken moog; God houdt zich aan zijn woord;

wij hebben ’s Vaders Zoon aan boord en veilig strand voor ’t oog.

(Melodie: ’t Scheepken onder Jezus ‘hoede;  zoek het maar op via You Tube)

Reacties?

Sybren van Tuinen

sjvantuinen@gmail.com