Spring maar achterop

Geplaatst op september 2, 2015

Home Columns Spring maar achterop

Exemple

Spring maar achterop

We hebben het de afgelopen weken allemaal kunnen lezen, de spandoeken langs de weg met de tekst: “We gaan weer naar school”. Onwillekeurig denk je dan weer even terug aan de tijd dat je zelf nog naar school ging en dan vooral aan dat moment dat je voor het eerst je intrede deed in het voortgezet onderwijs.

 

joostDeze periode van het jaar staat dan ook in het teken van opstarten. De vakanties zijn voorbij en alle geledingen in de samenleving betreffende ondermeer school en arbeid gaan weer richting de hoogste versnelling. Ook de kerk maakt zich weer op voor een actieve winterperiode om op het geestelijke vlak voor een rijkelijk gevulde activiteitenportefeuille te zorgen in onze dorpsgemeenschap.

 

Toen ik voor het eerst naar het voortgezet onderwijs ging had je bijna geen voorstelling van wat je te wachten stond. Je kon de medeleerlingen uit eigen dorp, wat al enige geruststelling gaf, en voor de rest was het nog de oneindige blik op een ongewis schoolavontuur en een gevoelsmatig “ ver van mijn bed show.”

 

Op mijn nieuwe fiets, een degelijke Gazelle Juncker met slechts een versnelling,  ondernam ik alvast zonder enige kennisgeving vooraf de reis naar mijn komende schoolbestemming in Franeker. Dit was toen der tijd (beginjaren 80’) welhaast een spannende onderneming die ik met een lichte tinteling van opwinding ondernam. Voor de huidige jongeren van rond de twaalf jaar bijna niet voor te stellen in deze tijd van grote mobiliteit op het vlak van sociale media, bereikbaarheid en hun eigen belevingswereld!

 

Het was een speciaal gevoel dat ik later weer had toen ik mijn debuut in het eerste elftal van Minnertsga maakte. Een gezonde spanning en verwachtingsvol gevoel op dat wat komen ging. Eigenlijk een gevoel dat bij alle premières in je leven opgeld doet.

 

Een gevoel waar je in feite, hoe moeilijk soms ook, van moet genieten en moet koesteren omdat het je diepste gevoelsniveau raakt en je lichaam en geest in beweging brengt. Het leven lijkt dan ook wel een voortdurend bewegende  carrousel te zijn die dan even gas geeft en dan weer gas terugneemt om goed te kunnen functioneren.

 

Binnenkort staat het kerkelijk jeugdwerk weer voor een belangrijke fase waarin weer alle moeite wordt gedaan om de jongeren bij de kerk te blijven betrekken. Ook op dit vlak is het altijd weer een gevecht om een team van enthousiaste begeleiding rond te krijgen.

 

Vrijwilligers, betrokken bij jeugd en geloof, geven voor een bepaalde tijd hun inzet en verlaten hierna weer even het kerkelijk strijdtoneel. Zoals een trainer van een team zijn selectie zo kort voor een nieuw seizoen nog niet helemaal rond heeft en nog wel enige aanwinsten kan gebruiken, zo is ook de kerk voortdurend bezig haar basisteam op volle sterkte te krijgen.

 

Daarom mede aan onze nieuwe enthousiaste jeugdwerker Carlijn  Niesink de schone taak om als professionele religieuze katalysator mensen aan het kerkenwerk te binden en jongeren te inspireren.

 

Voorwaar geen eenvoudige opdracht, al ben je ook nog zo gedreven. Voorafgaand aan het winterseizoen staan leiding en begeleiding dan ook meermaals met de handen in het haar om onder tijdsdruk toch weer een volledige bezetting op de been te krijgen en vaak, wonder boven wonder, lukt dat meestal ook nog! Niet eenvoudig dus, maar ook niet onmogelijk!

 

We hebben in de kerk dan ook weleens die eerder genoemde tinteling nodig om je eigen ziel en dat van anderen te raken. Zoals dat ogenschijnlijk nietszeggende  fietstochtje naar mijn nieuwe school mijn geest even in vervoering bracht, zo moet dat ook zijn met de start van het jeugdwerkseizoen! Hopelijk brengt onze nieuwbakken jeugdwerker een vonkje teweeg dat zich mag verspreiden tot een lopend vuurtje!

 

JOOST