Tegenwoordig zijn bezoekers in de Koepelkerk vaak belangstellend naar de grote grafzerken in de kerk. Deze liggen nu rond het doophek, maar dat is niet hun oorspronkelijke plek. Het grondvlak van de ronde Koepelkerk ligt gedeeltelijk over de langwerpige vorm van de vorige Kruiskerk.
De grafzerken zijn bij de bouw van de Koepelkerk in 1777 verwijderd en hebben toen ofwel een plek op het kerkhof of een andere plek gekregen in de kerk. De meeste grafkelders en de zerken daarop zullen toen in onbruik zijn geraakt. Bij de grote restauratie in de periode 1972-1980 kwamen vier grafkelders aan het licht. Twee kelders lagen in het koor van de kerk, zeg maar voor de ingang, een onder het orgel en een in het schip van de kerk. De foto’s heb ik genomen in 1977.
Een aantal grafzerken zijn bewaard gebleven onder de banken onder het orgel. De meest rechtse zerk op de foto ligt boven op een kelder en zal van de familie Van Heerma zijn geweest, destijds grietman (burgemeester) van Menaldumadeel (foto1).
De grote kelder in het koor (foto 2) zal van de Hemmema’s zijn geweest de andere is onbekend (foto 3). In de kerk en de berging achter de kerk zijn zerken gevonden van predikanten of hun familie en deze liggen zichtbaar links en rechts naast het doophek. Dat zijn Margaretha Hardenstein, de moeder van Peter Stuyvesant en vrouw van ds. Balthazar Stuifsant, twee kinderen van ds. Nota, ds. Vincentius Hempenius en ds. J. Plantinus.
De zerken voor het doophek zijn van Folpert Baardt, gemeentesecretaris en Mynthie Clasen. De zerken van Tjerck van Heerma, grietman en Jan Gysberts Imminga, lakencooper liggen in de dooptuin onder de plankenvloer, helaas niet zichtbaar. Beide hebben een hoge artistieke waarde uit de 16e en17e eeuw. Op de zerk van Van Heerma staat in het Latijn: “Zie, hier lig ik, een mens uit aarde gemaakt; thans stof en aarde. Maar dit tot aarde vergane zal wederom een mens worden”.
Veel zerken zijn op het kerkhof gelegd met waarschijnlijk een herbegrafenis. Veel zerken zijn helaas inmiddels opgeruimd. De meeste zerken zijn uit de 17e eeuw en begin 18e eeuw. De ‘gewone’ stervelingen konden een graf kopen op het kerkhof zoals dat nu ook nog steeds gebeurt. In de Franse tijd (1795 Vrijheid, Gelijkheid Broederschap) zijn van veel zerken de familiewapens afgekapt. Na de Franse tijd zorgde wetgeving in 1829 ervoor dat de gelijkheid geldt voor het begraven.
Durk Osinga
