Het jaar 2016 loopt op z’n eind en we kunnen met ons allen weer de balans opmaken. Met de

kerstperiode nog in het verschiet, ook een mooi moment om even terug te kijken wat het afgelopen jaar

heeft gebracht. Zowel landelijk als regionaal gaan we de traditionele jaaroverzichten weer tegemoet en

kunnen we zien of de weegschaal naar de plus of de min neigt. Ook kerkelijk kunnen wij dit doen en zien

en beoordelen waar wij op dit moment als geloofgemeenschap staan.

De tijd vliegt, tenminste zo ervaar ik dat en je vraagt je soms af waar de dagen, weken en maanden

blijven. Tijd blijkt dan de beperkende factor om alles te doen zoals je dat voor ogen stond. Je hebt het

vaak te druk met je gezin, werk en vrije tijdbesteding om alles optimaal te kunnen doen. De planning valt

door onvoorziene omstandigheden nogal eens in duigen waardoor je in de uitvoering wel eens steken

moet laten vallen. Zoals in dat liedje van de band Het Goede Doel:

͚

Zoveel te doen

͛

.

Een lied dat vooral de praktische kant benadert, maar er is ook nog een gevoelsmatige kant die weer

daarop van invloed kan zijn. Een goed gevoel geeft vleugels en energie maar het kan soms ook behoorlijk

tegen zitten. Soms lijkt het leven een draaiend rad waarbij hier en daar de nodige klappen worden

uitgedeeld. Ziekte, overlijden of problemen in relaties of gezin brengen in eengemeenschap de nodige

schade toe. In die gevallen ziet een terugblik of een jaaroverzicht er toch iets anders uit en sluit je het

jaar toch met een minder gevoel af. Dit jaar verloor ik een collega. Geheel onverwacht overleed hij aan hartfalen.

Zijn vrouw en twee dochters bleven alleen achter. Dit alles gebeurde in juni en nu een half jaar verder is het nog niet te

bevatten. Niet voor ons als collega’ s, maar zeker niet voor zijn gezin. Hoe gaan zij de komende

kerstperiode in. Ongetwijfeld niet zo als voorgaande jaren met veel verwachtingen, sfeer en licht.

Ook in onze gemeente is in dit licht bezien veel aan de hand. Mensen uit de gemeente die worden

getroffen door tegenslag. Zelf vind ik het belangrijk dat je dan enige betrokkenheid kunt tonen voor de

mensen die een steuntje in de rug nodig hebben. Een klein gebaar volstaat al vaak en kan

net even een goed of tenminste beter gevoel geven. Laten blijken dat aan diegene wordt gedacht

die het moeilijk heeft. Zoals wij pas geleden de laatste kerkelijke zondag weer hebben beleefd. Een prachtige dienst

waarin herinnerd wordt en herdacht. Waardevol en onmisbaar op de kerkelijke kalender.

En dan nu gaan we op naar de kerst. Een kerkelijk feest, meer en meer verworden tot een gevoelsfeest

waarin sfeer en geborgenheid sleutelwoorden zijn. Hoewel de ware betekenis nog wel eens naar de

achtergrond wordt verdrongen, blijft de kerstperiode toch een magische aantrekkingskracht houden. In

deze snelle en hectische maatschappij blijft de kerk en kerst belangrijk als baken van balans, houvast en

nog een stukje ouderwetse saamhorigheid. Ook als de jaarbalans niet de uitkomst geeft die je zou wensen, moet je in een

kerkelijke gemeente, zoals ook in ons eigen dorp, kunnen rekenen en vertrouwen op steun. Zolang wij dat gevoel kunnen

vasthouden en in de kern er voor elkaar zijn, dan mag je je als gemeente gezegend voelen. Want die steun hebben wij ieder voor zich gewoon nodig. Zelfs al zijn de vooruitzichten ietwat somber of ronduit

onheilspellend en zal zelfs de kerst niet het licht geven wat je gewend bent, vooral dan moeten wij als

gemeente één zijn. Ook dat is een mooie kerstgedachte!

JOOST