Om elkaar te ontmoeten, hoeven we tegenwoordig de deur niet meer uit. Ons sociale leven gaat steeds meer via een computer of een smartphone. Via facebook, twitter, sms, e-mail of whatsapp onderhouden we onze contacten. Best handig. Zo denk ik dat heel wat mensen zich dankzij de social media minder eenzaam voelen. Alleen, digitaal is maar digitaal. 

Wanneer twee mensen elkaar werkelijk ontmoeten, spreekt de Bijbel van een ontmoeting ‘van aangezicht tot aangezicht’. Voor de Facebookgebruikers onders ons, van Face to face. 

 Als Jacob in Genesis 33 op het punt staat na lange tijd zijn broer Esau weer te ontmoeten, dan treuzelt hij. Jaren eerder heeft hij Esau bedrogen en nu is hij bang voor zijn wraak. Het liefst zou hij, bij wijze van spreken, een veilig sms-je naar Esau sturen en vervolgens met een grote boog om hem heen lopen. Maar zo makkelijk komt Jacob er niet vanaf. Na veel getob en innerlijk geworstel loopt Jacob, zo lezen we, uiteindelijk met knikkende knieën op zijn broer af. Maar zodra Esau zijn broer ziet, rent hij juist op hem af en vliegt hem om de hals. En dan gebeurt het. Een echte ontmoeting. Tranen van oud verdriet en nieuw geluk vloeien. 

 Face to face 

Jacob zegt dan: ‘Nu heb ik jouw aangezicht gezien zoals je het aangezicht van God ziet.’ Echter kan een ontmoeting niet zijn. Alle social media van de wereld, hoe handig ook, komen niet in de buurt van zo’n ontmoeting face to face. 

Daarom kwam God zelf naar ons, in zijn Zoon, opdat er een echte ontmoeting zou gebeuren. Een ontmoeting tussen God en mens, van aangezicht tot aangezicht. 

 In zijn wat verheven taal omschrijft de evangelist Johannes deze ontmoeting met de woorden: ‘Het Woord is vlees geworden’. ‘Vlees’, dat wil zeggen: het échte leven. Real life. 

Daarom zoeken we elkaar zo op met Kerst. Organiseren we van alles. Maken we het zo gezellig met elkaar. Zitten we eindeloos met elkaar aan tafel. Of in de kerk. Vergeten we misschien zelfs even de social media. Omdat het met Kerst gaat om de échte ontmoeting. Om het échte leven. 

 Eenzaam 

Tegelijk, dat weet iedereen, kun je je juist in deze dagen eenzaam voelen. Ook tussen de mensen, ook in de kerk als je na de kerstnachtdienst weer alleen naar huis moet. 

We kunnen elkaars verdriet niet wegnemen, we kunnen elkaars eenzaamheid niet opheffen, hooguit voor een tijdje dragen. En toch is er iets met het Kerstfeest dat kan helpen. Iets dat bij de kern van dit feest hoort. 

 Het wonder van Kerst 

Het wonder van Kerst is, dat God – dat hoogste woord, die onbevattelijke werkelijkheid – dat God neerdaalt op aarde, deel wordt van ons menselijk bestaan. Het wonder van Kerst is dat God zelf mens wordt, als wij, als u en ik en iedereen.
Wij worden niet alleen gelaten, maar in ons aardse bestaan licht de hemelse vrede op. In onze menselijkheid mengt zich de goddelijke heerlijkheid. 

Kerst vier je samen, maar het is ook het feest van het samen. Van God en mens, samen. Van Gods goedheid die zich verbindt aan het menselijk leven en de menselijke geschiedenis. Eén van de namen van het kind van Kerst is Immanuël, wat betekent: God-met-ons. En dat ‘ons’ ga je heel persoonlijk nemen. Want het betekent: God-voor-mij. Is dat geen wonder? 

Sinds Kerst is geen mens eenzaam meer.
ds. Arjan Bouwknegt