Je kunt beter rijk zijn en schuldig dan arm en onschuldig. Een zin die ik lees in een thriller van Karin Slaughter. Een klassieker waarin een succesvolle magnaat zich moet verantwoorden voor zijn ernstige misdragingen ten opzichte van vrouwen. Een batterij aan advocaten staat paraat om hem vrij te pleiten van zijn grensoverschrijdend gedrag. De uitslag laat zich voorspellen. Na de nodige verwikkelingen zal het recht zegevieren.
Van boek naar werkelijkheid. Onze Nederlandse vulkaan Showbizz rommelt. Amper bekomen van het hier en daar uiterst treurige verloop van de jaarwisseling, zijn we getuige van zijn uitbarsting. Een lavastroom aan beschuldigingen van gefriemel aan jonge meisjes, aanrandingen en zelfs verkrachtingen verhit de media en stoot de vermeende daders van hun voetstuk. Vermeend, want het bewijs moet nog geleverd worden. Intussen buitelen talkshows en alle denkbare media over elkaar heen om er het hunne van te verkondigen.
Met de klakkeloze verering van beroemdheden creëren we onze eigen demonen, schrijft Jamal Ouariachi in zijn column in Trouw, zaterdag 22 januari. Roem staat voor geld, aandacht, glamour, mooie mensen, dure kleren, aanzien, erkenning, aanbidding. Dat beroemd zijn ook een keerzijde heeft, wie hoog klimt zal diep vallen, heeft menig BN’er door schade en schande ervaren. De weelde van geld en macht heeft een nare keerzijde. Maar daaraan zal dat meisje, die jonge vrouw met haar prachtige zangstem geen boodschap hebben. Toegejuicht door familie en vrienden zingt zij zich een weg omhoog langs het glibberige glamourpad. Maar een mooie stem geeft je nog geen stem. Voor jou tien anderen, dus wordt het naast zingen dansen naar de pijpen van de mannen met macht. En dat is al zo sinds eeuwen. Prediker had het er al over: er is niets nieuws onder de zon.
Los van wat er achter de schermen bij The Voice of Holland gebeurt, is één ding zeker schrijft Jamal verder: als we mensen op het voetstuk van de roem plaatsen, zijn wij het zelf die hen machtig en potentieel intimiderend maken. En kennelijk zijn in de regionen waarin de beroemden verkeren, de indicatoren voor normen en waarden op een abnormale golflengte afgesteld. Echter, naast de stem van het uiterlijk, is er nog een stem, die van ons geweten. Ik vond er een mooi gedicht over, van Shel Silverstein.
The voice
There is a voice inside of you
That whispers all day long,
Ï feel that this is right for me,
I know that this is wrong.”
No teacher, preacher, parent, friend
Or wise man can decide
What’s right for you – just listen to
The voice that speaks inside.
Je kunt beter rijk zijn en schuldig dan arm en onschuldig, begon ik. Je zou het zomaar kunnen geloven. Alhoewel, vertelt ons geloof ons iets niet heel anders? Dat juist God de kant kiest van degenen die in onze wereld geen stem hebben. Dat díe stem toch ook eens door mag dringen tot wie meent dat hij of zij meer is dan de ander.
RIA
PS. Mijn eerste column voor het kerkblad dateert van medio 2019. 16 afleveringen verder, heb ik wel het idee dat ik wat uitgeschreven ben. Ik heb daarom besloten dat dit mijn laatste column voor het kerkblad is.