Het is bijna weer zover, vol verwachting klopt ons hartje voor de komende kerst! Kerst waarbij de geboorte van Jezus wordt gevierd. Jozef en Maria, de geboorte in een stal in Bethlehem en de kraamvisite van de Wijzen uit het oosten. Meer en meer lijkt het echter van een liturgisch kerkelijk feest tot een viergangendiner en pakjesavond te zijn geworden.
Een tijd ook waar de woorden warmte, licht en vooral die Hollandse familiaire gezelligheid in alle hevigheid om de hoek komt kijken. Een tijd van verbroedering en het gevoel iets gezamenlijks te ondernemen en te voelen. Tijdens de kerstdagen zijn de kerken weer voor even ouderwets vol, doordrenkt met sfeervolle liederen en versieringen. Een warm gevoel maakt zich dan van je meester waarin de wereld weer iets van menselijkheid lijkt te vertonen. Maar in hoeverre speelt het liturgische verhaal van de kerst eigenlijk nog een rol in ons leven.
Velen onder ons, mij zelf niet uitgezonderd, leven toe naar de kerstperiode. Even een paar extra vrije dagen en niet alles moeten of hoeven doen. Weer even de tijd om de accu op te laden en dat ook nog bij kerstverlichting en rijk gevulde supermarkten en kerstetalages in delicatesse zaken. Dit alles in een op volle toeren draaiende kerstprogrammering. Wie denkt dan nog meteen aan de ware betekenis van het Kerstfeest?
Ook in mijn herinnering als klein kind vergeet je nooit weer die imposante kerstboom vooraan in de kerk. Een magisch gevoel! De diensten die vooral in de overgang van schemering naar donker bijzonder sfeervol waren en een gevoel van eenheid opriepen. Een lekker gevoel van tevredenheid tot diep in de ziel.
Soms zie je weleens een stukje op tv of internet waarbij mensen gevraagd worden naar de feitelijke betekenis van Kerst of Pasen, Hemelvaart en Pinksteren. Uit de gegeven antwoorden blijkt dat bij die vraag steeds meer mensen in moeilijkheden komen. Net zoals bij het spelletje “Memory” worden nogal eens de kaartjes en in dit geval de liturgische uitleg van de verschillende kerkelijke feesten door elkaar heen gehaald.
Soms tenenkrommend maar ook wel eens hoogst vermakelijk. Zoals bij mijn eerste optreden als Diaken in ’98. Paasfeest bij Pension Bakker. Een dienst en aansluitend het uitdelen van fruitpakketten. Ik zat daar in mijn “goeie goed”. Een mooi pak, gelakte schoenen en de haren netjes gekamd. De snarenbrekende Grote Jo voor de muzikale begeleiding en Mevrouw Bontekoe in de organisatie. Na de dienst eerst al Bontekoe die mij vroeg: “Hawwe jo al in pakketsje krigen?” en later bij het rond delen op de kamers een groepje stevig rokende klaverjassers die na ontvangst van het pakket en de groeten van de kerk anticipeerden met: “Bedankt en een vrolijk Kerstfeest!” Zo zie je maar de geestelijke humor ligt gewoon op straat!
De Kerst is dan ook een gevoelsfeest geworden, dit zeker in deze tijd waarin de wereld in brand staat en je levensloop uitdunt van zekerheden op gebied van veiligheid en verdraagzaamheid. Meer dan ooit is er de behoeft aan geborgenheid. Al is het maar voor een poosje, de kerk is dan voor even een baken van vrede en eensgezindheid. Een warme religieuze deken in sombere tijden waarin mensen elkaar steeds meer naar het leven lijken te staan.
En hoewel die liturgische belangrijke betekenis schijnbaar naar de achtergrond wordt verdrongen, blijkt eens te meer dat mensen toch behoefte blijven houden aan de kerk en de sfeer die het oproept. De randverschijnselen rond de ware kerstgedachte even wegdenkend, kunnen we gewoon niet zonder onze kerk. Het is een gegeven dat hoe slechter het in de wereld gaat de aantrekkingskracht van de kerk en het geloof toeneemt. Mensen zoeken een houvast. Wat dat betreft is er voor de houdbaarheid van de kerkelijke gemeente nog voldoende hoop!
JOOST