U kent ongetwijfeld, die o zo vrolijk klinkende zomerhit van Gerard Cox, “Het is weer voorbij die mooie zomer.” In een nostalgische gemoedstoestand gaan we dan weer even terug in de tijd.
Naast al het spektakel dat de zomer een ieder kan brengen op vakantiegebied en als periode van ontspanning, is het tegelijkertijd ook een tijdsspanne dat op ander gebied flink gas terug wordt genomen, zoals ook kerkelijk.
Aangezien de toeloop naar de kerk buiten deze periode ook al afneemt, is het in de zomerperiode helemaal raak wat betreft tanend kerkbezoek. In de pauzestand, op zomertarief en tal van uitdrukkingen zijn van toepassing op deze vakantieweken die soms tenenkrommend laat zien hoe leeg de kerk kan zijn. Mensen zijn op vakantie en nemen ook voorafgaand en naderhand even afstand van het kerkgebeuren. Was het misschien een tiental jaren terug nog puur de eigen vakantieperiode dat je de kerk even links liet liggen, nu is het voor velen bijna de gehele schoolvakantie even geen kerkenpad!
Dit ondanks dat Nederlanders en zeker een Fries in het algemeen gehecht zijn aan regelmaat. Of het nu om werk, kerk, ontspanning en de daarbij behorende tijdsinvulling gaat, er zit systeem in. Met de vakantie in het verschiet lijk je wel de finish aan te tikken van “beëindiging van verplichtingen” . De teugels even laten vieren, even “Apenkooi” zoals bij gym en dan weer terug in de banken!
Heel anders was dan ook je jeugd en de schooltijd waarbij nog veel dingen onzeker waren en niet alles vastomlijnd. Veel mensen die nu enigszins in een vast stramien leven verlangen weleens naar die ongedwongen periode terug, waarin je nog niet met alles en iedereen rekening hoefde te houden. Ik denk dat wij dat gevoel allemaal weleens hebben.
Een collega van mij, die er vroeger een nogal tumultueus leven op na hield, klaagt weleens eens over al die vastigheden die zijn levenspatroon nu beheersen. Vast werk, getrouwd, kinderen en zeker gelukkig, maar ergens is er die drang naar dat leventje van vroeger waarbij een volgende dag nog eens onvoorspelbaar kon zijn.
Ook in de kerk hoor je weleens geluiden, dat een dienst in hoofdlijnen vaak hetzelfde is en dus voorspelbaar. Vaak houden we daar van, maar soms bekruipt je de gedachte: “Hé dit heb ik vaker gehoord.” Bij veel kerkelijke onderdelen ben je nu eenmaal gebonden aan protocollen zoals bij doopdiensten “Je hebt al een naam..….”, de Paascyclus en de Kerst. De kunst is dan hier een dusdanige draai aan te geven dat het toch ook weer vernieuwend kan zijn. De kracht van herhaling met een twist!
Het is nu eenmaal het leven zoals wij dat in meerderheid leiden. We groeien op, maken bepaalde keuzes en treffen in veel gevallen onze levenspartner of blijven alleen. In alle gevallen probeer je hierbij een leven te leiden dat bij jou past met alle werkzame en sociale interacties die daarbij horen. Met voor ons ook het geloof daarbij als een vaste waarde. Dit veelal in een vast patroon. Jaar in, jaar uit!
Ogenschijnlijk saai misschien, maar ja het moet natuurlijk allemaal wel praktisch en haalbaar zijn. Doen we al iets anders dan gebruiken we daar onze vakantie voor, waarin we veel vastigheden even loslaten om dat vrije gevoel weer even terug te krijgen en ook eens een ander pad kunnen bewandelen. Maar dan wel in die specifieke weken, want daarna begint het normale leven weer, met voor ons dan ook de kerk weer in onze gedachten en doen. Gelukkig maar! Weer met een fris, uitgerust en opgeladen lichaam en geest die weer een flinke periode van dat normale, soms saaie leventje kan genieten! JOOST