“Waarom zou ’t drinken toch ’n zonde zijn

Jezus maakte rode wijn

’t Was eerste een glaasje water 

Maar ’t had zo weinig smaak 

Hij heeft er iets lekkers van gemaakt”

Voordat ik predikant werd, was ik jeugdwerker in Jutrijp-Hommerts. Ik heb toen de moeilijke opdracht gehad om contact te leggen met jongeren die vaak al een tijd geleden afscheid hadden genomen van de kerk. Ik ben toen in contact gekomen met een jongen van een jaar of 19 die onderdeel was van een vrij grote vriendengroep in het dorp. Ze kwamen geregeld samen in een stacaravan in een achtertuin; de keet. Via hem heb ik toen gevraagd of ik een avondje langs mocht komen. Dat was geen probleem; tijd voor mijn eerste kennismaking met een echte keet.

Ik heb een beregezellige avond gehad. De jongeren vonden het volgens mij geinig dat ‘iemand van de kerk’ bij hen over de vloer was. Al snel deed ik enthousiast mee aan een drankspel en waren de dropshots omgedoopt tot Rob-shots…

Tijdens zo’n spel schalde opeens een nummer van Frans Duits door de speakers: het lied ‘waarom zou het drinken toch een zonde zijn?’ Op een gegeven moment drong het tot iemand door dat het refrein van dat lied (zie boven) wellicht wel interessant voor mij zou zijn. De jongeren keken een beetje ondeugend mijn kant op om te kijken of ik dit wel vond kunnen. Het heeft me aan het denken gezet.

Ik heb die avond boeiende gesprekken gehad en een beter inkijkje gekregen in de kijk van jongeren op de kerk. Allereerst staat er wat de jongeren betreft een = teken tussen kerk en de kerkdienst op zondagochtend. De kerkdienst waar veel van hen nog moeizame herinneringen aan hebben uit hun kindertijd. En de kerkdienst die op zondagochtend is, de ochtend na hun kostbare zaterdagavond in de keet. Kleine kans dat ze daar nog eens gaan aanschuiven met hun brakke hoofd.

Maar er is meer. Kerk roept ook nog steeds associaties van regeltjes en verboden op. Het levensgenieten op de zaterdagavond lijkt in contrast te staan met het burgerlijke, nette, soms wat stijve leven in de kerk. Frans Duits zong terecht ‘Jezus maakte rode wijn’.. Ja, maar waar is dat feest te zien in de kerk?

Zo is er een kloof tussen het gezellige, leuke leven van de zaterdagavond en het gehoorzame, degelijke leven van de zondagochtend. Ik heb niet helder voor mezelf hoe we dit zo even kunnen oplossen. Op bepaalde vlakken zijn we al goed bezig: we

organiseren steeds meer zaken buiten de zondag om, waarmee we concreet maken dat we de hele week een gemeente zijn, en niet alleen op zondagochtend. Ook merk ik een openheid om bepaalde dingen in de ochtenddienst net e

en beetje anders te doen, waarmee de dienst een wat minder stug karakter krijgt. En zo zijn er meer voorbeelden van hoe we heus bezig zijn om die kloof te overbruggen.

Op dit moment kom ik uit op twee gebeden voor onze gemeente. Ten eerste hoop en bid ik dat we waar nodig de verbinding kunnen herstellen tussen onze degelijkheid, onze nette, ‘christelijke leefstijl’ enerzijds, en de liefde van God anderzijds. Wij worden uitgenodigd om mét Jezus te leven, niet om slechts volgens Zijn regels of volgens zijn voorbeeld te leven. Ja, soms doen wij vanuit ons geloof dingen anders dan de mensen om ons heen. Maar laat dat gebeuren vanuit een vertrouwdheid en nabijheid met God, niet ‘omdat het zo hoort.’ Jongeren kijken dwars door ons heen, en zien het heus wel als kerkmensen een toneelstukje opvoeren dat niet gekoppeld is aan een Krachtbron.

Ten tweede bid ik om een herstelde verbinding tussen ons levensgenieten en de liefde van God. Die twee horen bij elkaar, en mogen niet tegen elkaar uitgespeeld worden. Frans Duits sloeg wat mij betreft de spijker op z’n kop; Jezus maakte rode wijn. Hij heeft daar duidelijk gemaakt dat ook het gezellige, het uitbundige, het vrolijke, geworteld is in Gods liefde. Hij die ons bier en wijn en gezelligheid geeft, is van plan ons nog veel meer te geven.

Zo heeft het leven van zaterdagavond én het leven van zondagochtend alles te maken met de ene God. Er hoeft dus geen kloof tussen te bestaan, zolang ze beiden gekoppeld blijven aan de Bron. Die Bron geeft de mooiste, diepste kerkdiensten, en de gezelligste, meeste bruisende feestavonden.

Rob Bergsma