Als ik dit schrijf zitten we midden in de vakantietijd. Even een aantal weken geen vaste afspraken, veel minder verplichtingen, genieten van de natuur, al is die op dit moment wel ietwat wisselvallig. Vele activiteiten liggen nagenoeg stil of “bewegen” zich op een duidelijk lager niveau dan in de andere periodes van het jaar.
Kortom, even afstand nemen, genieten van extra vrijheid in deze zomerperiode. Velen van u, jullie, weten dat ik regelmatig een wandeling maak, meestal 2 à 3 x per week, de route is meestal hetzelfde, soms wijk ik af en neem een andere route. Ietwat nieuwsgierig begin ik altijd maar, een stok die ik ooit gevonden heb, gaat altijd mee. Je weet maar nooit onderweg! Nee, u, jij hoeft niet bang te worden hoor. Ik heb er geen kwade bedoelingen mee. Tijdens deze wandelingen laat ik mijn telefoon thuis, niet nodig, ik neem meestal wel een route waar meer mensen langs gaan, lopend, fietsend of met een auto of ander vervoermiddel.
Wandelen geeft de nodige rust, geeft ontspanning, je loopt soms een tijdje op met iemand of je ontmoet iemand, er ontstaat vaak een gesprek als je elkaar “goedendag” zegt. Dan is er even contact met die ander……ik zeg er vaak nog iets bij in de trant van “ook aan de wandel”, of “u, jij hebt ook een stevig tempo”…..Kortom, genoeg mogelijkheden om een gesprek op gang te brengen.
Dat ontstaat spontaan bij mij……de mensen die mij al wat langer kennen weten dat. Tijdens één van die wandelingen begon ik een lied te neuriën……ik kon de tekst niet 123 naar boven halen maar na een aantal keren neuriën kwam de tekst.
Dat lied had ik enkele dagen daarvoor in een bundel gelezen, bij toeval kwam ik het tegen. Toeval? Daar geloof ik niet in.
Ik genoot van het wandelen, de melodie en de tekst kwamen boven, ik begon te zingen…zo maar.
Tijdens het wandelen, neuriën, zingen, er kwamen meer liederen naar boven, maar dit lied kwam telkens weer terug.
Elke dag is een dag om te beleven. Dat wens ik een ieder toe …..Maar zo éénvoudig is het nu ook weer niet. Een paar dagen daarvoor was ik op bezoek bij iemand die het einde van zijn leven ziet naderen. De ziekte heeft deze persoon al jaren in zijn “greep”. Weet u, weet jij wat deze persoon mij vertelde? Elke avond voor het slapen gaan gaat deze persoon zingen, verschillende liederen die kracht geven en die ook een gevoel van rust geven! Dag na dag, avond aan avond!
Toen ik dit hoorde was ik stil en ontroerd. Ik had niets te zeggen. Als zo iemand kan zingen dan kan ik, die mag genieten van gezondheid, geluk en werk zeker een lied zingen. Als zo iemand kan zingen in de zomertijd kan, mag, ja wil ik ook zingen.
Tijdens het wandelen zong ik, spontaan, zoals ook een gesprek kan beginnen te zingen. Ik hoop dat we in het nieuwe kerkelijke seizoen wat voor ons ligt ook mogen en blijven zingen.
Elke dag door Hem gegeven! Elke dag om te delen met die ander(en)! Daar word ik blij van!
Begin maar te neuriën……..zingen komt vanzelf! Vanaf deze plaats wens ik een ieder “vele blijde en goede dagen” toe ondanks alles wat er gebeurt en gebeuren kan.
Misschien ken(t) u, jij ook een lied wat je in het leven van elke dag op de been houdt. Begin te neuriën, het zingen komt (mogelijk) vanzelf. Deel het met anderen. Laat het bijvoorbeeld de redactie van dit blad weten. Schroom niet (desnoods anoniem).
Mijn lied staat hieronder! Zing het als het bekend is ….en anders zoek het op op You Tube.
Dit is de dag
Dit is de dag
Dit is de dag
Die de Heer ons geeft
Die de Heer ons geeft
Weest daarom blij
Weest daarom blij
En zingt verheugd
En zingt verheugd
Dit is de dag die de Heer ons geeft
Weest daarom blij en zingt verheugd
Dit is de dag, dit is de dag
Die de Heer ons geeft
Dit is de dag
Dit is de dag
Die de Heer ons geeft
Die de Heer ons geeft
Weest daarom blij
Weest daarom blij
En zingt verheugd
En zingt verheugd
Dit is de dag die de Heer ons geeft
Weest daarom blij en zingt verheugd
Dit is de dag, dit is de dag
Die de Heer ons geeft
Dit is de dag die de Heer ons geeft
Weest daarom blij en zingt verheugd
Dit is de dag, dit is de dag
Die de Heer ons geeft