(Marcus 4 vers 25-31)
“Jezus zegt, dat Hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht.
En hij wenst, dat ieder tot zijn ere schijn, “jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn”
Jezus zegt, dat Hij ieder kaarsje ziet, of het helder licht geeft, of ook bijna niet.
Hij ziet uit de hemel of wij lichtjes zijn, “jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn”.
Jezus zegt ons ook, dat ’t zo donker is, overal op aarde zonde en droefenis.
Laat ons dan in ’t duister held’re lichtjes zijn, “ jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn”.
(tekst: onbekend; melodie: E.O. Exel; Copyright: Joh. de Heer)
Als ik dit schrijf zit de vakantie er bijna weer op voor velen van ons. Zeker met schoolgaande kinderen ben je aan een bepaalde periode “ gebonden” om vakantie te vieren. Ben je nog single, net examen gedaan of kun je er gemakkelijk “uitbreken” dan ga of ben je misschien nog op vakantie. Geniet je van je pensioen dan heb je alle vrijheid. Kortom, genoeg reden om zo nu en dan er even uit te zijn.
Dit jaar is wel een bijzonder jaar om vakantie te vieren. We mochten weer wat meer ten opzichte van vorig jaar maar toch…. Vragen als “waar gaan we naar toe”, “zullen we wel…..”, “wel of niet vaccineren…” Kortom, we voelden dit jaar en misschien nog wel dat er iets in de lucht hing of hangt waar we geen of moeilijk grip op krijgen. De lucht betrekt enigszins! Dat “geen grip er op krijgen” is niet iets wat bij ons mensen van 2021 past, in tegendeel. We leven in een tijd dat het lijkt dat alles maakbaar is….Toch?
In de afgelopen weken heb ik enkele gesprekken gehad met mensen uit ons dorp, uit onze kerkgemeenschap. In het begin van die gesprekken gaat het over koetjes en kalfjes. En dan opeens is daar een opmerking als “Ik zie de toekomst met zorg tegemoet”; “christelijke politiek? Daar ben ik verdrietig over”. “Onze kerk? Ik heb grote twijfels”. De lucht in de kamer waar we zitten “betrekt” enigszins. Dat stemt ons niet vrolijk! Er wordt naar buiten gekeken…….verdriet, tranen komen. Het wordt stil!
Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht………. Kan ik dat nog wel? Eén persoon vertelde mij dat hij dat (bijna) niet meer kan! Tegelijkertijd komt de boosheid boven, boos zijn op de wereld, boos zijn op mensen; verdriet om wat er in de wereld gebeurt, verdriet om mensen die niet of nauwelijks meer om elkaar geven, verdriet om de kerk. De lucht is bijna zwart!
Ten tijde van de bosbranden in Griekenland riep een brandweerman de woorden “ dit is het einde” uit. Het kwam recht uit zijn hart. De lucht was donker, dreigend en beangstigend. Overstromingen met een vernietigende kracht waren deze zomer dagelijks nieuws.
Ook in ons geloofsleven, of je jong bent of oud, kan de lucht donker, dreigend en beangstigend worden. Dat is in onze tijd zeker aanwezig, daar ben ik van overtuigd! Het kan ons verdrietig en boos maken, het kan ons los “weken” van ons geloof. Mijn kaarsje……!
Het bovenstaande kinderlied zit mij al enkele dagen “vast’ in het hoofd, het komt zomaar op. Ik begin het te neuriën, soms zing ik het en thuis luister ik het wel eens via You Tube. Het doet me ook denken aan het verhaal van Jezus met zijn discipelen in de boot over het meer. De lucht betrekt, het wordt donker en beangstigend, de storm breekt los! Het einde? Jezus slaapt! De mensen aan boord worden boos, boos op Jezus. Boos op zichzelf?
En dan de reactie van Jezus! Een one-liner: “Jullie bang?”. “Geloof weg?” Jezus wil niet dat uw, jullie, jouw en mijn geloof “wegraakt”. Integendeel! Deze reactie van Jezus is een reactie naar alle mensen in de boot: luister naar elkaar en probeer een kaarsje te zijn, maar bovenal: blijf vertrouwen!
Dat geldt ook voor ons, in deze tijd. Zeker in deze tijd met zijn dreigende luchten, verdriet, onmacht, minder geloof in mensen, kerk en in onze Heer.
Dat we ook in het nieuwe kerkelijk jaar naar elkaar blijven luisteren, stil zijn en stil worden.
Begin dit kinderlied dan maar eens te neuriën…………. Alleen of samen. Het zingen begint vanzelf …!
Zó gaan we het nieuwe kerkelijk seizoen in!
Sybren van Tuinen