“Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand;
Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen; Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen met een rustig kalme moed!
Waar de weg mij brengen moge, aan des Vaders trouwe hand,
Loop ik met gesloten ogen naar het onbekende land”.
Lied 913 Lvdk
(Tekst: Jacqueline van der Waals/ melodie John Zundel)
De dagen voordat de deadline nadert schieten mij allerlei ideeën door het hoofd welke ik misschien kan gebruiken voor een bijdrage in dit kerkblad. Je hoort iets op de radio, je ziet iets voorbijkomen via internet, je spreekt eens met mensen, kortom dagelijks zit je hoofd vol met gedachten. Soms denk je, wat moet ik er allemaal mee!
Soms ben ik razend jaloers op kleine kinderen, vanaf de geboorte tot ca. 3 jaar. Onbevangen, de wereld wordt elke dag groter, geen grenzen, geen klagen, geen onzekerheid, geen stress. Daarna beginnen kinderen herinneringen te bewaren. Een fascinerend iets. Op naar de toekomst. Kinderen willen hun ervaringen delen met anderen, met vader en moeder, broer en zus en noem maar op.
De schrijfster van het bovenstaande lied is geboren in 1868. Een totaal andere tijd, haar moeder overlijdt als zij 13 jaar is. Herinneringen aan moeder blijven. Haar vader bleef alleen achter met 3 kinderen. Hij bleef verslagen achter, de gordijnen bleven tot 1902 gesloten! Ongelooflijk en niet voor te stellen. Zij groeide op… de toekomst in……kijken wat de toekomst kan bieden. Zij sterft in 1922. Einde toekomst? . Nee, haar verhaal en ervaringen bleven, een verhaal van kunst, dichten, muziek en het schrijven van o.a. vermeld lied.
Haar leven staat een beetje symbool voor het verhaal van de kerk van onze tijd. Als kerk hebben we een schat aan verhalen uit de tijd van de bijbel en aan de tijd sinds Jezus geboorte. Ook de (geloofs-) verhalen van mensen die we gekend hebben.
Een tijd die niet te vergelijken is met welke periode dan ook. Dat geldt ook voor ons als mensen. Wat komt er wat op ons af…..aan berichten, nieuws en noem maar op. Het maakt ons soms ietwat “verslagen”; zullen we de gordijnen maar dicht doen? Einde toekomst?
De Protestantse Kerk heeft een visienota geschreven, “Van U is de toekomst”.
Onze samenleving kunnen we met een aantal aspecten typeren: “klagend gelukkig”, “onzeker”, “op zoek naar zin” , “overstresst” en “polarisatie”. Temidden van deze aspecten leven wij, mensen van vandaag, mensen van de kerk, u, jij, ik, jullie, wij samen. Wat schieten ons vele zorgen door het hoofd bij al deze aspecten.
U, jij en ik kennen allemaal wel mensen die hier mee te maken hebben gehad of misschien nog steeds, misschien herken je jezelf hierin.
De kerk, ook onze kerk, wordt gevormd door mensen die naar elkaars verhaal en herinnering luisteren. Blijde maar ook verdrietige verhalen, klagende maar ook opbeurende, zekere maar ook onzekere, gestresste maar ook relaxte verhalen. En dat allemaal in een gepolariseerde wereld. Onze Heer Jezus Christus deed het ons voor, Hij luisterde naar de verhalen van mensen, wij mogen hetzelfde doen. Met Zijn verhaal de toekomst in.
Jacqueline van der Waals heeft een lied geschreven, meer dan 100 jaar terug. Springlevend. Actueel. Het is geen klaaglied, geen onzeker lied, het geeft zin, is relaxt en getuigt, nog steeds. Ook in 2021.
Als kerkgemeenschap in Berltsum staan we op een kruispunt van een nieuwe toekomst met o.a. de kerk terug in het nieuwe MFC. Ook daar mogen we dit lied zingen met enkele , persoonlijke, aanpassingen. Overtuigt dat Hij met ons mee gaat richting de toekomst! Wat een kracht zit er in dit “oude” lied, wat een kracht zit er in al die verhalen van en over kinderen, van mensen die we gekend hebben, van al die mensen rondom ons, van al die verhalen in de bijbel. Dat we elkaars verhaal mogen horen, dat geeft moed richting de toekomst. Toen en nu. Jouw, jullie en mijn verhaal en verhalen vormen de opmaat voor de toekomst. Samen met al die mensen rondom ons mogen we voluit zeggen en zingen: Van U is de toekomst.
We mogen dit lied voluit zingen. Elk uur, elke dag, elke week, ja elk moment van uw, jouw en mijn leven:
“Waar de weg mij (ons) brengen moge, aan des Vaders trouwe hand,
Loop(lopen) ik (wij) met gesloten (open) ogen naar het onbekende land”.
Zing maar!
Sybren van Tuinen