Op het moment dat ik dit stukje schrijf ben ik bijna 4 weken als predikant actief en wonen we alweer bijna 2 maanden in Berltsum. Dat betekent dat we nu een aardige eerste indruk hebben van de gemeente waar we in terecht zijn gekomen, ook al is er nog heel veel wat we nog moeten zien en meemaken. Het leek me een goed idee om iets te delen van onze eerste indrukken. Misschien zijn ons dingen opgevallen waar u / jij als doorgewinterde Berltsummer kerkganger al lang niet meer van opkijkt.

Matteüs 5: 14 -16

14 Jullie zijn het licht voor de wereld. Een stad die op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. 15  Je steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, je zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. 16  Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, zodat zij jullie goede daden kunnen zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.

Allereerst is ons opgevallen dat deze gemeente het erg fijn lijkt te vinden om samen te zijn. Als er koffie geschonken wordt, zit er zo een hele groep mensen, en die gaan niet na één kop koffie weer naar huis. We merkten het bij de gemeenteavond voor de vakantie al, waar wij voor het eerst kennis maakten met veel van jullie. We waren pas om 12 uur thuis, en we gingen niet als laatste naar huis. Ook na de kerkdiensten wordt er enthousiast gekletst en zoekt men elkaar op. Is het een inhaalslag na corona? Wie weet. Wij zien het in elk geval als een erg goed teken, en het maakt het voor ons als ‘gasten’ ook makkelijk om er wat tussen te komen. En oh ja, voor wie dat niet weet: de kerkenraadsvergaderingen kennen hier ook een ‘derde helft,’ waardoor ik ook daarna pas om 12 uur thuis ben. En de vergadering stopt toch echt om 10 uur…

Die gezelligheid is des te mooier om te zien, wetend dat deze gemeente best een roerige tijd achter de rug heeft. De combinatie van een moeilijk vraagstuk rondom de Kruiskerk, een lange tijd zonder predikant én de coronatijd zou genoeg zijn voor veel gemeentes om in een blijvende crisis terecht te komen. Nu zal vast niet voor iedereen de lucht helemaal geklaard zijn, maar wij krijgen in elk geval het idee dat we met elkaar weer met goede moed verder kunnen.

Iets anders wat vooral mij is opgevallen in de één op één gesprekken die ik heb mogen voeren, is dat het geloof in het kerk zijn hier geen bijzaak is. En eigenlijk zou dat natuurlijk ook hartstikke vreemd zijn; waarom zouden we samen kerk zijn als we ons geloof in God niet belangrijk vinden? Maar toch is dat niet vanzelfsprekend. Het is mogelijk en het gebeurt op plekken dat het zingen, het samen zijn, het diaconaat, of andere onderdelen, zóveel aandacht krijgen dat je nog zou vergeten dat er een God is. Of men is zo schuw om nog over God te praten, dat je Zijn naam alleen nog vanaf de kansel hoort. Dat is hier niet het geval, zo lijkt het. Maar we mogen ons wel laten waarschuwen op dit punt; het is niet alleen aan de predikant of aan de kerkdienst om de aandacht op God gericht te houden; die verantwoordelijkheid hebben we allemaal.

Weer iets anders wat ons opviel is de activiteit in de gemeente. De kerkenraad is weer goed bemand, elke wijk kent wijkbezoekers, en er zijn ook op andere fronten allerlei vrijwilligers actief. En de dingen worden goed en nauwkeurig uitgevoerd. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar hoe prachtig deze Tsjerkelûden er weer uit ziet! Dat is alles behalve vanzelfsprekend. Ook in de tijd van vacant-zijn heeft deze gemeente niet afwachtend uitgekeken naar een nieuwe predikant. De verantwoordelijkheden werden opgepakt en serieus genomen, en de gemeente was volgens mij allerminst stuurloos. Dat maakt het voor mij ook makkelijker om in te stappen; veel dingen lopen al en lopen goed, daar hoef ik mij geen zorgen over te maken. Hulde daarom aan de kerkenraad en alle andere vrijwilligers die tijd en aandacht in de kerk investeren!

Dat waren zo eens een paar van onze observaties. Is PG Berltsum de perfecte gemeente zonder problemen en uitdagingen? Uiteraard niet. Maar er is wel heel veel om blij mee te zijn, veel waardevols, veel om dankbaar voor te zijn. We mogen weten dat we eigenlijk best een fijne club zijn met elkaar, en bovenal, dat we een heel bijzonde

r evangelie in ons midden hebben. Hoe meer we ons dat realiseren, hoe groter de wens in ons dat anderen daar van kunnen meegenieten, en hoe hartelijker onze uitnodiging naar hen zal zijn. Het is echt heel bijzonder hoor, zo’n kerk. Dat heeft Jezus mooi bedacht.

ds, Rob Bergsma