Psalm 68 : 20 “Geprezen zij de Heer, dag aan dag, deze God draagt ons en redt ons”
Als ik dit schrijf ben ik net enkele dagen thuis van een kort uitstapje naar Canada samen met mijn broer en een nicht. De reden lag in het feit dat onze tante Driek in het voorjaar was overleden en dat haar urn zou worden bijgezet in het graf van haar man.
Het vertrek van Schiphol richting Montréal verliep voorspoedig. Wat zijn er dan veel mensen onderweg ergens naar toe. Aangekomen in Montréal hetzelfde beeld. Om maar niet de vele andere vliegvelden in de wereld te noemen.
Daarna richting ons verblijf voor enkele dagen en nachten. Ook daar veel mensen die een overnachting hadden geboekt om de volgende dag weer verder te gaan. Als je dan ’s avonds richting je slaapplaats gaat dan komen alle indrukken van die dag weer boven. Indrukwekkend om te ervaren hoeveel mensen er “op reis” zijn. Al die mensen, van jong tot oud, verschillend van kleur en afkomst, verschillend van geloof en kijk op de wereld, ook de reden waarom al die mensen ergens naar toe op reis zijn is verschillend en ook: “wat speelt er zich allemaal af in het leven van al die mensen”.
Eén ding hebben we als mens gemeen, als we geboren worden dan begint onze reis in het leven. Een leven waar we de eerste jaren weinig besef van hebben maar dat besef komt. Dat is zeker en naarmate we ouder worden ervaren we leuke en minder leuke dingen, blijde en verdrietige momenten, we ervaren dat mensen soms verschrikkelijke dingen meemaken, we beleven het één en ander in ons werk, we staan vol bewondering te kijken naar iets dat ons boeit. Kortom, onze hersenen waarin dit allemaal wordt opgeslagen worden voller en voller. We slaan een enorme database op aan indrukken.
Dat geldt voor een ieder van ons, waar we ook wonen, welke kleur we hebben, hoe we in het leven staan en noem maar op. Jij, ik, wij zijn allemaal op reis in het leven van elke dag.
Dan sla ik de bijbel open en begin te bladeren bij Genesis, het 1e bijbelboek en dan volgen vele bladzijden met verhalen over mensen die “op reis” zijn. Mensen die ook zijn opgegroeid met een God die er wil zijn en dan in het 2e deel van de bijbel lezen we het verhaal dat ook zijn zoon Jezus geboren wordt. Ook hij begint aan zijn reis in het leven. Als hij volwassen wordt verteld hij de mensen dat hij er wil zijn voor een ieder.
We lezen van zijn vele ontmoetingen met mensen die blij zijn, verdriet ervaren, die vechten tegen onrecht, die bidden, die werken en die ook vol bewondering kijken naar de wereld om hen heen.
In de kerk horen we deze boodschap ook elke week, Jezus als mens geboren, op reis gegaan net als wij. Hij heeft zijn reis in de wereld op zeker moment zien eindigen…..hij stierf aan het kruis op Golgotha…..maar zijn boodschap ging verder en hij stond op….om te laten zien dat Hij veel meer is dan wij mensen. Hij wil er zijn voor mensen die zingen, die vechten tegen onrecht, die huilen om alles wat er gebeurt, die (blijven) bidden, die lachen en genieten als het kan, die werken aan een betere wereld en die kunnen bewonderen. Deze woorden worden ook gebruikt in het lied van Ramses Shaffy. Een tijdloos lied maar met een geweldige tekst waarin alles bijelkaar komt……
Ook in de kerk en in alle activiteiten die we als kerkgemeenschap doen en zullen gaan doen klinken deze woorden door. Jezus heeft het in zijn leven voorgedaan…….tijd nemen voor jezelf maar ook tijd nemen voor anderen. Want samen zijn we op reis. Op reis met Hem, soms zijn we Hem misschien even kwijt maar Hij heeft beloofd dat Hij u, jou, jullie en mij NOOIT uit het zicht verliest. Ongelooflijk…….niet te bevatten…
Ik blader de bijbel nog even door en begin zachtjes mee te zingen met de onsterfelijke woorden van Ramses Shaffy…….en wordt stil.
Hij gaat en is met elk mensenkind op reis…………met u, jou, jullie en mij.
Ook in het nieuwe kerkelijk jaar wat voor ons ligt. Hij staat klaar om met ons mee te gaan. Samen gaan we op reis. Hij gaat ons voor en wij lopen hoopvol mee……Toch?
Zoek het lied maar eens op en zing of neurie het maar:
“Voor degene in z’n schuilhoek achter glas,
voor degene met de dichtbeslagen ramen,
voor degene die dacht dat -ie alleen was…
Moet nu weten, we zijn allemaal samen.
Voor degene met ‘t dichtgeslagen boek,
voor degene met de snel vergeten namen,
voor degene met ’t vruchteloze zoeken….
Moet nu weten, we zijn allemaal samen.
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Niet zonder ons.
Voor degene met z’n slapeloze nacht,
voor degene die ’t geluk niet kan beamen,
voor degene die niets doet, alleen maar wacht…..
Moet nu weten, we zijn allemaal samen”.
Sybren van Tuinen