Aan de gemeenten, kerkenraden en voorgangers van de Protestantse Classis Fryslân.
De boodschap van de opstanding van Jezus is de meest hoopvolle van ons geloof: Leven sterker dan de dood, licht dat het duister verdringt. Wat er ook gebeurt in de wereld, wat wij ook meemaken in ons persoonlijk leven, er is één reden vroeg of laat moed te vatten en opgewekt door te gaan: “De Heer is waarlijk opgestaan!”
Jezus’ leerlingen doen dat, om te beginnen, aarzelend. Het is wanneer de dood ons te na komt moeilijk om in de opstanding te geloven, en ook om dan opgewekt verder te leven. Het verhaal van de opstanding is als het licht van de zon. Leven is van het zonlicht afhankelijk, maar je kunt er niet tegen inkijken.
Misschien is dat de reden dat wij soms beter over de opstanding kunnen zingen, dan vertellen hoe het precies zit. En dat de liederen van Pasen vaak één of twee noten te hoog gaan. Je kunt er net wel, of net niet bij. Het verhaal van de opstanding is geloof tegen de klippen op.
Waar ik op bezoek kom in onze gemeenten vertelt u mij én over uw geloof, én over uw klippen. Hoe u in een vaak krimpende gemeente met veel inzet het licht van Gods liefde verder draagt in onze dagen.
Hoe blij u bent met de kerk en in het bijzonder met uw eigen gemeente. Met de trouw van wie betrokken blijft. Met Bijbelverhalen die ontroeren, met liederen die het hart verwarmen, met gebeden die optillen. Dat is opstanding, elke zondag weer.
U vertelt mij over de zorg waarmee we elkaar omgeven. Over de kwetsbaren in onze dorpen en steden, die we bijstaan, u verhaalt over de kinderen en jongeren die we helpen groeien naar volwassenheid en verantwoordelijkheid in de samenleving.
Van uw zorgen hoor ik ook. Of we onze jongeren nog kunnen blijven vasthouden de komende jaren. Of we mensen blijven vinden om het kerkenwerk te blijven dragen over tien, vijftien jaar. Ik proef vreugde over onze gemeente vandaag. En vrees voor onze kerk van morgen.
Ik wens u in onze dagen het geloof in de opstanding toe. En ook het geloof in ónze opstanding. Het verhaal dat ons opwekt. Het lied op hoge toon waarmee we elkaar aansteken en meenemen. Het vertrouwen waarmee we doorgaan de Godslamp brandend te houden, ‘argeloos als de duif, en listig als de slang.’ Met verstand en creativiteit manieren vinden hoe we kerk zullen zijn en blijven. En daarin van elkaar leren.
Ik wens u een gezegende Pasen toe.
Wim Beekman,
Classisdominee Fryslân