“Maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht:
hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,
hij loopt, maar wordt niet moe,
hij rent, maar raakt niet uitgeput”     (Jesaja 40: 31)

Het nieuwe jaar, 2021,  is weer los!  De maand daarvoor stond in het teken van “Sinterklaas”, op weg naar “Kerst” en op weg naar “Oudejaarsdag en nieuwjaarsdag”.  Je zou kunnen zeggen: “een aantal gebeurtenissen waarin we een heleboel hoop kunnen verzamelen…”.  Hoop op een goede Sinterklaas, kerst en oud en nieuw!

Ook zullen we 2020 niet snel vergeten.  Een jaar, volop in het teken van corona,  waarin we geconfronteerd werden met het feit dat “ hoop op meer vrijheid in de beperkingen” niet realiteit werd. Integendeel! Meer lezen over Hoop in 2021…..

“….toch zal ik juichen, voor de Heer, jubelen voor de God die mij redt….” (Habakuk 3 vers 18)

Kerst met corona

Prachtig dat jij, u bent begonnen te lezen met deze bijdrage in het kerkblad van de Protestantse Gemeente Berltsum. Het kan zomaar zijn dat dit de 1^e keer is dat jij/ u dit leest. Ik neem je/ u even mee naar 2019. Een jaar geleden. 

We waren volop bezig met de voorbereidingen voor kerst. Sinterklaas was het land weer uit en samen, de hele maatschappij, bereidde zich voor op een in alle opzichten goed en zalig kerstfeest. Er waren enkele geluiden van besmettingen in China, maar ach, wat zou het zijn.  Dat was zo ver bij ons vandaan……

Kerst en oud en nieuw werden volop gevierd, thuis met familie en vrienden, ook binnen de kerkmuren werd het geboortefeest van Jezus Christus gevierd.  Het werd januari 2020, sommigen van ons, misschien jij/ u ook, hadden plannen gemaakt voor de wintersport of een voorjaarsvakantie.

Ook de kerk had volop plannen voor het 2^e gedeelte van het kerkelijk seizoen, veel verenigingen ook, evenals scholen en noem maar op. Het voorjaar zat eraan te komen. Dus vol gas vooruit!  We leven toch in 2020, we kunnen een heleboel zaken toch zeker zelf wel regelen!  Of niet dan! In de Bijbel is een klein Bijbelboek met de naam Habakuk, 3 hoofdstukken, en de schrijver vertelt over zijn persoonlijk leven en hoe hij de maatschappij ervaart. Hij ziet om zich heen een wereld vol schreeuwers, onrecht, geweld, onzekerheid en twijfel;  kortom: een wereld om bang van te worden.

Meer lezen over Kerst met corona

“Hij zegt immers tegen Mozes: Ik ben barmhartig voor wie ik barmhartig wil zijn, ik schenk genade aan wie ik genade wil schenken” (Romeinen 9 vers 15)

In de afgelopen tijd dacht ik na over het schrijven van een meditatie voor Tsjerkelûden, een tijd vol onzekerheid, twijfel, bangheid. En dan de toekomst van ons en onze kinderen in de wereld van vandaag, en dat alles in samenhang met kerk-zijn vandaag de dag!  Toen ontving ik het blad Woord&Weg dat wordt uitgegeven door de Protestantse kerk en waarin inspiratie, informatie en opinie samen komen.  Daar las ik een artikel van onze scriba ds. René de Reuver welke ik graag met u, jou en jullie deel. Ik heb deze woorden ook gebruikt bij de laatste kerkenraadsvergadering van september jl. Meer lezen over Van U is de toekomst

“Hoedzje myn libben, wês Jo myn rêding, hieltyd wer sykje myn eagen nei Jo”  (liet 368d)

“Kerkzijn in corona-tijd”

Oud en Nieuw liggen nog niet zo ver in het verleden.  Na de kerstdagen op naar oud en nieuw, overal ter wereld. Op tv kon je de eerste gelukwensen zien, mensen in feestvreugde om het begin van een nieuw jaar, mensen die met een traan afscheid namen van het oude jaar.  Hoop op het nieuwe jaar, 2020!  Ook wij, Nederlanders volgden, folle lok en seine voor een ieder, familie, vrienden en bekenden.

In de loop van januari de eerste berichten over een, tot dan toe, onbekend virus. Als ik dit schrijf is het zondag 05 april, Palmpasen.  Het feest dat onze Heer, Jezus Christus , zijn intocht deed in Jeruzalem. Het verhaal is bekend, Mattheus verteld erover, Jezus is onderweg naar Jeruzalem, hij stuurt een 2-tal discipelen vooruit met de opdracht om een ezel te brengen.  Zo wil Hij Jeruzalem binnen komen. Meer lezen over Kerk zijn in corona-tijd

“….Heer, wat heb ik nog te verwachten, ik vestig alle hoop op U..”

(Psalm 39 vers 8)

Het nieuwe jaar is weer begonnen. We hebben elkaar veel geluk , gezondheid en zegen toegewenst. We hebben appjes gestuurd, mailtjes de deur uitgedaan, kaartjes rondgestuurd, telefoontjes gepleegd met daarin de zonet genoemde wensen.

Het voelt altijd een beetje vreemd aan, zo op het einde van een jaar, je kijkt onwillekeurig even terug in de tijd, in het afgelopen jaar. Je kijkt als het ware even over je schouder terug op het jaar wat weer voltooid verleden tijd is geworden.

Je kijkt met een blik van verwondering, je kijkt met een lach en een traan terug, kortom een heleboel gedachten schieten je dan soms, onwillekeurig, door het hoofd. Op naar het nieuwe jaar, het oude jaar snel afsluiten, niet meer aan denken, vooruit op naar het nieuwe jaar. Meer lezen over Hoop

“U/ je bent zelf een brief van Christus……” 2 Korintiërs 3 vers 3

Deze uitgave van Tsjerkelûden is alweer de laatste editie van 2019. Het kerkblad van de Protestantse Gemeente te Berltsum. Niet alleen voor de leden maar ook voor een ieder in ons dorp en daarbuiten.

Zo op het einde van een jaar kijk je soms even terug en dan schieten diverse gedachten je door het hoofd als je nadenkt over het schrijven van een overdenking, een meditatie of hoe je het ook maar wilt noemen. Eén gedachte die bij mij is blijven hangen is: “het (niet meer) schrijven van brieven aan elkaar”.

Het schrijven van brieven is niet meer van deze tijd. Het is nog maar enkele decennia geleden dat je een brief schreef naar familie die ver weg woonde. Je schreef over alledaagse zaken, familie, over wat er in het dorp gebeurd was. Meer lezen over Verwacht: Een “menselijke brief”

“Nog eens zei Jezus : “Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit”

(Johannes 20 vers  19- 23)

Samen de loopgraven in…….

Een titel van een artikel wat in Woord & Wereld stond afgedrukt, ik kreeg het een tijdje terug van iemand uit onze gemeente. De titel doet iets vermoeden, het brengt een bepaald beeld bij je naar boven, je maakt je er een voorstelling van en dan begin je te lezen…..

Mensen zijn op zoek naar verbondenheid, verbonden met anderen, in kleine kring, samen met een levenspartner, met familie, vrienden, voetbalclub, de buurt, de kerk en noem maar op. In al die groepen wordt er van alles georganiseerd om op gezette tijden samen te zijn, samen dingen te delen, samen iets bespreken, iets samen vieren, samen even stilstaan, samen genieten.

De schrijver van het artikel beweert dat er maar één groep mensen  is die echt weet heeft van “verbonden zijn”. Dat zijn –volgens hem- oorlogsveteranen, zij weten wat het betekent wat verbonden zijn is, zij zijn door diepe dalen gegaan, zij hebben heel wat beleefd en hebben elkaars leven in elkaars handen gegeven.  De oorlogsveteranen zijn op missie gegaan!

En wij dan, mensen van deze tijd, mensen die bezig zijn in de kerk van onze Heer, met van alles bezig, dingen en zaken organiseren, het gehele jaar door, bezig zijn met mensen, jongeren en ouderen, keuzes maken.

Zullen wij ook op missie gaan?  Samen de loopgraven in?  In het stukje uit het evangelie van Johannes worden zijn vrienden op missie gestuurd, Jezus haakt aan bij het grote verhaal van de Bijbel, bijvoorbeeld  Abraham, ook hij wordt geroepen om op missie te gaan. De hele Bijbel door roept Hij mensen op om op missie te gaan.

Wij mogen ook op missie gaan, het valt niet altijd mee om handen en voeten te geven aan het geloof in deze tijd. Hebben we elkaar écht wel nodig, maken we ons niet te druk over een heleboel zaken?

Op missie gaan met Jezus  is meer, het betekent dat wij een boodschap hebben voor de mensen om ons heen, we hebben wat te vertellen in naam van onze Heer, die boodschap mogen we aan anderen doorgeven. Het beeld om de loopgraven in te gaan maakt ons tegelijkertijd ook een  beetje bang…….wat zullen we beleven, waar lopen we tegenaan.  Is christen-zijn nog een reis, op missie, staat er nog iets op het spel?

Wij kunnen als mensen van alles bedenken om niet op missie te gaan, maar Jezus belooft aan zijn vrienden en dus ook aan ons, aan u, aan jou en mij dat wij gerust  op missie kunnen gaan. Hij heeft aan Abraham een belofte gedaan en doet dat ook aan ons, nog steeds.  Hij wil ons nog steeds Zijn Geest inblazen als teken dat Hij met ons meegaat, ook in het nieuwe kerkelijke seizoen van onze gemeente.

Wat ons soms tegenhoudt om op missie te gaan is onze eigen comfort-zone, die is lekker veilig en voelt prima. Houden we genoeg van Hem om deze comfort-zone te verlaten en met Hem op missie te gaan?

In de tijd dat Jezus op aarde was twijfelden ook velen om op missie te gaan, Hij stierf voor ons aan het kruis, omdat Hij zoveel liefde had voor mensen, voor u, jou en mij, ja voor een ieder.  Hoe meer dat beeld bij ons binnenkomt, hoe meer christen-zijn wij ervaren en dan wordt “op missie” gaan geen zware tocht. Het zet ons in gang, op missie, niet alleen, maar samen, net als die oorlogsveteranen,  samen met Hem! Ook voor ons als christenmensen in deze tijd!  Dat geeft VERBONDENHEID!

Sybren van Tuinen

“Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de Heer” (Jesaja 60) 

Vraag tien mensen wat vakantie vieren voor hen betekent, en het zou zomaar kunnen dat je 10 verschillende antwoorden krijgt. Luieren of actief bezig zijn, de natuur in of juist de stad opzoeken, primitief of zo luxe mogelijk, ver weg of dichtbij, de keuzes zijn eindeloos! 

Vraag tien mensen wat geloven voor hen betekent, en je zou ook heel goed 10 verschillende antwoorden kunnen krijgen. Maar als het goed is , weerspiegelen al die antwoorden iets van die ene grote God. Over iedereen die ervoor kiest om Gods wil te doen, schijnt Zijn licht!  

(Uit: Vakantiebijbelgids Ark Mission, 2019)  Meer lezen over Voorbij en sta op 

Het komt steeds voorbij deze weken. Dat je telkens iets voor de laatste keer doet. Of dat iemand tegen mij zegt: ‘Dit was zeker de laatste keer, dumny?’ En ik ontkom er niet aan om dan te moeten zeggen: ‘Ja, dit is de laatste keer.’ Zo schrijf ik nu ook voor de laatste keer een meditatie in ons prachtige Tsjerkelûden. En wat wil je dan nog kwijt. Er schiet mij een regel te binnen uit een gedicht van Rutger Kopland: 

‘Weggaan kun je beschrijven als een soort van blijven.’ 

En ik denk, ja zo voel ik het. In deze tien jaren hebben we veel met elkaar beleefd, verdriet en vreugde gedeeld, en aan elkaar geloof gevonden en gegeven. Met elkaar ook die zeldzame, kostbare ervaringen opgedaan, dat de God van de Bijbel ook onze God is. We zijn samen blijven bouwen aan kerk zijn in Jezus’ naam.  In het interview van Ria met mij en Jacqueline kunt u daar meer over lezen. En ook al ga ik weg uit Berltsum, Berltsum gaat niet weg uit mij.   Meer lezen over Afscheid

Het is wel een dubbel gevoel voor mij deze periode. Aan de ene kant nog op allerlei manieren betrokken bij alles wat hier ‘by ús in Berltsum’ gebeurt aan lief en leed, waar we naar toeleven, de plannen die we maken. En aan de andere kant is het ook een periode van afscheid nemen, van stap voor stap elkaar los laten. Ik wil u nu al bedanken voor alle goede woorden en gebaren in allerlei ontmoetingen. Woorden waarin je hoort hoe je voor elkaar van betekenis bent geweest, hoe je samen een weg bent gegaan, in geloof. En ook woorden die me helpen bij het afscheid nemen. Bedankt daarvoor. 

En dan vliegen je gedachten ook door tien jaren Berltsum en wat we allemaal samen hebben beleefd. Het begin, mijn intrede, was op 10 mei 2009. Maar er was ook een tweede begin voor mij, op zondag 10 juni 2012, na een jaar van verlamming en weer opstaan. En dat heb ik ervaren als een echt, nieuw begin. Een nieuw begin met Gods hand in mijn rug en met jullie lieve mensen van Berltsum, die mij weer (mee) overeind hebben geholpen. Nu ik zo wat over deze dingen zit te mijmeren, krijg ik een tekst onder ogen van Marinus van den Berg. Een tekst die mij raakt, een tekst die wel voor mij geschreven lijkt, gegroeid in de tijd dat hij nog als geestelijk verzorger in de psychiatrie werkte. Woorden die ontroerend vertellen hoe het nog elke dag Pasen kan worden in ieder mensenleven. Ik deel het graag met u.  Meer lezen over Pasen in ons leven