Psalm 68 : 20 “Geprezen zij de Heer, dag aan dag, deze God draagt ons en redt ons”

Als ik dit schrijf ben ik net enkele dagen thuis van een kort uitstapje naar Canada samen met mijn broer en een nicht. De reden lag in het feit dat onze tante Driek in het voorjaar was overleden en dat haar urn zou worden bijgezet in het graf van haar man.

Het vertrek van Schiphol richting Montréal verliep voorspoedig. Wat zijn er dan veel mensen onderweg ergens naar toe. Aangekomen in Montréal hetzelfde beeld. Om maar niet de vele andere vliegvelden in de wereld te noemen.

Daarna richting ons verblijf voor enkele dagen en nachten. Ook daar veel mensen die een overnachting hadden geboekt om de volgende dag weer verder te gaan. Als je dan ’s avonds richting je slaapplaats gaat dan komen alle indrukken van die dag weer boven. Indrukwekkend om te ervaren hoeveel mensen er “op reis” zijn. Al die mensen, van jong tot oud, verschillend van kleur en afkomst, verschillend van geloof en kijk op de wereld, ook de reden waarom al die mensen ergens naar toe op reis zijn is verschillend en ook: “wat speelt er zich allemaal af in het leven van al die mensen”.

Eén ding hebben we als mens gemeen, als we geboren worden dan begint onze reis in het leven. Een leven waar we de eerste jaren weinig besef van hebben maar dat besef komt. Dat is zeker en naarmate we ouder worden ervaren we leuke en minder leuke dingen, blijde en verdrietige momenten, we ervaren dat mensen soms verschrikkelijke dingen meemaken, we beleven het één en ander in ons werk, we staan vol bewondering te kijken naar iets dat ons boeit. Kortom, onze hersenen waarin dit allemaal wordt opgeslagen worden voller en voller. We slaan een enorme database op aan indrukken.

Dat geldt voor een ieder van ons, waar we ook wonen, welke kleur we hebben, hoe we in het leven staan en noem maar op. Jij, ik, wij zijn allemaal op reis in het leven van elke dag.

Dan sla ik de bijbel open en begin te bladeren bij Genesis, het 1^e bijbelboek en dan volgen vele bladzijden met verhalen over mensen die “op reis” zijn. Mensen die ook zijn opgegroeid met een God die er wil zijn en dan in het 2^e deel van de bijbel lezen we het verhaal dat ook zijn zoon Jezus geboren wordt. Ook hij begint aan zijn reis in het leven. Als hij volwassen wordt verteld hij de mensen dat hij er wil zijn voor een ieder.

We lezen van zijn vele ontmoetingen met mensen die blij zijn, verdriet ervaren, die vechten tegen onrecht, die bidden, die werken en die ook vol bewondering kijken naar de wereld om hen heen.

In de kerk horen we deze boodschap ook elke week, Jezus als mens geboren, op reis gegaan net als wij. Hij heeft zijn reis in de wereld op zeker moment zien eindigen…..hij stierf aan het kruis op Golgotha…..maar zijn boodschap ging verder en hij stond op….om te laten zien dat Hij veel meer is dan wij mensen. Hij wil er zijn voor mensen die zingen, die vechten tegen onrecht, die huilen om alles wat er gebeurt, die (blijven) bidden, die lachen en genieten als het kan, die werken aan een betere wereld en die kunnen bewonderen. Deze woorden worden ook gebruikt in het lied van Ramses Shaffy. Een tijdloos lied maar met een geweldige tekst waarin alles bijelkaar komt……

Ook in de kerk en in alle activiteiten die we als kerkgemeenschap doen en zullen gaan doen klinken deze woorden door. Jezus heeft het in zijn leven voorgedaan…….tijd nemen voor jezelf maar ook tijd nemen voor anderen. Want samen zijn we op reis. Op reis met Hem, soms zijn we Hem misschien even kwijt maar Hij heeft beloofd dat Hij u, jou, jullie en mij NOOIT uit het zicht verliest. Ongelooflijk…….niet te bevatten…

Ik blader de bijbel nog even door en begin zachtjes mee te zingen met de onsterfelijke woorden van Ramses Shaffy…….en wordt stil.

Hij gaat en is met elk mensenkind op reis…………met u, jou, jullie en mij.

Ook in het nieuwe kerkelijk jaar wat voor ons ligt. Hij staat klaar om met ons mee te gaan. Samen gaan we op reis. Hij gaat ons voor en wij lopen hoopvol mee……Toch?

Zoek het lied maar eens op en zing of neurie het maar:

“Voor degene in z’n schuilhoek achter glas,

voor degene met de dichtbeslagen ramen,

voor degene die dacht dat -ie alleen was…

Moet nu weten, we zijn allemaal samen.

Voor degene met ‘t dichtgeslagen boek,

voor degene met de snel vergeten namen,

voor degene met ’t vruchteloze zoeken….

Moet nu weten, we zijn allemaal samen.

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Niet zonder ons.

Voor degene met z’n slapeloze nacht,

voor degene die ’t geluk niet kan beamen,

voor degene die niets doet, alleen maar wacht…..

Moet nu weten, we zijn allemaal samen”.

Sybren van Tuinen

Psalm 74 vers 17 : “U hebt de grenzen van de aarde bepaald, zomer en winter – U hebt ze gevormd”

In de voorbereiding voor het schrijven van deze meditatie kwam het woord “zomer” een aantal keren in mijn gedachten. Persoonlijk heb ik altijd een grote voorkeur voor de periode lente en zomer (misschien zit daar de reden), ik vind dat een heerlijke en prachtige tijd……na de winter komt langzaam alles weer tot bloei, het groen van alle planten spruit uit, de dagen worden langer, het geeft veel plezier.  Ik weet zeker dat ik niet de enige ben al zullen er ook velen zijn die de andere jaargetijden als prachtig ervaren.

Het woord “ zomer” ingetypt bij google en een giga hoeveelheid informatie komt tot mij, liederen, gedichten, verhalen, ervaringen en noem maar op met als thema “zomer”. Zomer spreekt tot de verbeelding bij mensen. Het is een periode van genieten, buiten zijn, vakantie, vrijheid en noem maar op. Ik verfijn mijn opdracht met “zomer in de Bijbel”.  Ai, dat valt ietwat tegen.  Niet zo vaak komt de “zomer” in de Bijbel voor, laat staan de overige jaargetijden. Het lijkt er op dat de seizoenen een niet al te grote rol in de Bijbel spelen. Het lijkt wel of de schrijvers van de Bijbel er niet zo veel mee op hadden om iets over de seizoenen, en dan met name over de zomer, te schrijven. Toch worden de seizoenen een aantal keren genoemd in de Bijbel, al in Genesis (het 1^e Bijbelboek), in het 1^e hoofdstuk.  Noach krijgt te horen dat de verschillende seizoenen hun eigen functie hebben.  In het Oude Testament (zeg maar “de 1^e helft van de bijbel”!)  maar ook in het Nieuwe Testament (“de 2^e helft”) wordt het woord “seizoenen” genoemd.

Je zou kunnen zeggen dat wanneer we Pinksteren vieren we eigenlijk op de drempel naar de zomer staan. Als kerk staan we dan stil bij de Geest van onze Heer, die Geest geeft mensen, jong en oud, plezier om buiten te zijn, te genieten van het mooie weer, erop uit te gaan. Kortom, die Geest wil ons in beweging zetten. Een nieuw seizoen breekt aan: de zomer!

Zomertijd, een tijd om te genieten, ogen en oren (letterlijk en figuurlijk), de kost geven. Even wegdromen onder de parasol, in een beschut hoekje in de tuin, op je vakantieadres, in een andere omgeving verblijven. Andere mensen ontmoeten, kortom, even weg van het alledaagse. Het alledaagse.  Dat is voor een ieder die dit leest verschillend.  Mensen met zorgen over werk, bedrijf, gezondheid en noem maar op. We lezen van de problemen die er zijn in ons land zoals stikstof, toeslagen affaire, inflatie, ook over het kerkzijn maken velen zich zorgen.  Kortom, het is niet niks om in de zomerperiode “even weg te zijn van het alledaagse’. En toch mogen we de zomerperiode vieren. Dat wordt ook in de Bijbel gedaan, daar lezen we dat God de seizoenen heeft gemaakt zodat mensen voluit kunnen leven, een zegening voor de mensen, dus ook voor ons, voor u, jou, jullie en mij.

Ook in deze zomerperiode mogen we terugkijken op wat geweest is, tegelijkertijd mogen we als kerkelijke gemeente vooruit kijken naar de toekomst.  Aan het einde van deze zomerperiode wordt onze nieuwe predikant bevestigd (zondag 18 september),  en de week erna, de 1^e zondag van de herfst, zullen nieuwe kerkenraadsleden worden bevestigd.  Zomaar 2 zondagen in verschillende seizoenen die een zegen zijn voor ons allemaal.  Twee voorbeelden, maar kijk ook eens naar al die “zegeningen” in de andere seizoenen waarin we kerk mogen zijn. Ook u, jij, jullie en ik mogen die zegen ervaren. Een zegen dat er seizoenen zijn! Laten we ervan genieten. Dat geeft energie om te geloven. Te blijven geloven, soms met vallen en opstaan. Het hele kerkelijke en persoonlijke jaar door. Wat een zegen van boven.

De woorden van Lied 992 vers 1 en 4 troffen mij:

“Wat vraagt de Heer nog meer van ons, dan dat wij recht doen en trouw zijn en wandelen op Zijn weg? Het is de Geest die ons beweegt dat wij  Gods wil doen en omzien, naar alles wat er leeft”.

Wat een zegen om zo te bewegen. Zomerperiode 2022: geeft energie, voor u, jou, mij, jullie, voor iedereen. Energie voor ons geloof, soms klein, soms groot, soms uitbundig, soms minder. Die energie hebben we allemaal nodig voor elk seizoen, ook kerkelijk!

Met de Pinkstergeest de zomer in, maar ook elk ander seizoen! Samen met  Zijn “zomerse”  zegen mogen wij opgewekt élk seizoen in gaan. Ook de zomer van 2022.

Tot het volgende seizoen!

Sybren van Tuinen

Liet 975:  “Jezus wol hjir minsken moetsje”

We leven in een bijzondere tijd. Letterlijk en figuurlijk. Alles wat er in de wereld op dit moment gebeurt heeft ons in de “greep”.  De oorlog in Oekraïne, de gebeurtenissen in Afghanistan, de inperking van de nieuwsvrijheid in Rusland, de gebeurtenissen in het Midden Oosten, de gevolgen van dit alles voor de voedselproductie. De hogere prijzen  voor onze dagelijkse boodschappen, onze energiebehoefte.

Meer lezen over Als Pasen en Pinksteren…..

Jesaja 42 vers  1:  “Hier is mijn dienaar, hem zal ik steunen, hij is mijn uitverkorene, in hem vind ik vreugde, ik heb hem met mijn geest vervuld.

We leven in een tijd waarin dagelijks enorm veel informatie op ons “afkomt”.  Was het ca. 30 jaar terug nog via tv, radio, kranten en tijdschriften, anno 2022 is dat enorm veranderd.  Als er ergens in de wereld wat gebeurt dan is dat in no time de hele wereld over. Van minuut tot minuut staan we als moderne mensen letterlijk en figuurlijk met de “hele wereld” in contact. Via internet, Facebook, Instagram en noem alle moderne media maar op.  Van nature is de mens nieuwsgierig en we “zuigen” als het ware veel van deze informatie op.

Een heel verschil met de mensen die genoemd worden in de Bijbelverhalen. Mensen die alleen informatie ontvingen uit hun directe omgeving, genoeg, meer dan genoeg.  Soms kwam er extra “nieuws” door bijvoorbeeld mensen die op reis waren van de ene plaats naar de andere.  Dat gaf soms inspiratie om ook iets te ondernemen, andere dingen te doen. Inspiratie, afkomstig van het Latijnse woord “in spirare”, dat letterlijk betekent: “ inademen” of “inblazen”. Dat wil zeggen de ziel of de geest inblazen.  Van Dales woordenboek geeft als betekenis het woord “bezieling”.  Ook is het woord “spiritus” te herkennen, vertaald als geest of ziel.

De bijbel schetst ons een beeld van vele verhalen waarin mensen centraal staan. Verhalen die  ons een inkijk geven in het dagelijkse leven met al hun vragen, antwoorden en noem maar op. Jezus wordt geboren als kind en groeit op tot een mens met inspiratie. De mensen zijn nieuwsgierig naar hem. Hij heeft een verhaal te vertellen wat er toe doet, bij Hem moet je zijn om antwoord te krijgen over je eigen invulling van het leven. Als je in Zijn buurt bent krijg je inspiratie, je ademt zijn verhaal als het ware in, het wordt erin geblazen!

Velen van ons zijn opgegroeid met de verhalen uit de Bijbel, als kind heb je ze “ingeademd”. En ook in deze tijd zijn de verhalen uit de Bijbel nog steeds actueel.  Al die verhalen zitten vol  inspiratie al zien we dat soms niet zo 123.  Er zijn nog steeds mensen die geïnspireerd zijn en worden door het geloof, misschien bent u, ben jij wel zo iemand.  Je bent enthousiast over het geloof, je zou het graag ook anderen gunnen. Gedreven, vol vuur! Geloven in deze tijd. Door de vele informatie die op ons afkomt kan het gebeuren dat het ietwat op de achtergrond raakt.  Enthousiasme ebt wat weg.  En toch……

Gelukkig dat er altijd weer initiatieven zijn die inspiratie geven. Zoals bijvoorbeeld “de maand van de Bijbel’.  Musicus Hanna Rijken en Theoloog des Vaderlands, Thomas Quartier schreven elkaar brieven.

Deze brieven zijn gebundeld in het boek “Zing een nieuw lied”. Over inspiratie gesproken. Door Quartier is een nieuw lied geschreven, Rijken heeft de muziek gemaakt, over Jesaja 42 vers 1-4  en die luidt als volgt:

“Wie wij ook zijn en waar wij gaan

Gerechtigheid heeft steeds een naam

Die ieder heeft ontvangen

Zo  open wijd je eigen huis

Weersta gepraat en luid gebruis

En volg maar je verlangen.

Breek het geknakte riet niet af

Doof niet de vlam die leven gaf

Als mens mag geest je delen

Vestig het recht op aarde maar

Spreek uit wat goed is, schoon en waar

Het zal de mensen helen.

Als wezen op de vlucht te zijn

Vraagt moed en hoop, geeft nood en pijn

Op recht blijven vertrouwen

Gerechtigheid een stem te geven

Steeds kiezen voor eenieders leven

Een open huis te bouwen.

Wij zijn profeten voor elkander

Want iedereen ontmoet de ander

In heilig licht en zegen

Als dienaren  eenieder steunen

Op goede hulp steeds kunnen leunen

Draagt je op alle wegen.

Zo horen wij elkanders leer

Want niemand spreekt meer als weleer

Maar over wat hij hoort

Niet uit te doven en te breken

Maar om een goede toekomst smeken

Met Gods rechtvaardig Woord”

(Meer info op:  www.maandvandebijbel.nl )

Er komt heel veel informatie op ons af. Dat dit nieuwe lied er toe mag bijdragen dat ook u, jij en ik geraakt mogen worden. Zijn geest waait nog steeds in deze wereld. Ieder mens, u, jij en ik mogen en kunnen die geest “inademen” maar ook “inblazen” in onze omgang met anderen. Dát geeft inspiratie en vanuit die inspiratie mogen wij, samen, handen en voeten geven aan geloven in deze tijd!  Als een dienaar van Hem!

Sybren van Tuinen

Psalm 62 vers 2: “Hij alleen is mijn rots en mijn redding”

In de afgelopen jaren is het een goede gewoonte geworden om het kerkblad Tsjerkelûden van de Protestantse Gemeente Berltsum huis-aan-huis te bezorgen. Ook dit jaar, 2021.

Wanneer u, jij en jullie deze eerste paar woorden zijn begonnen te lezen, dan is dit het begin van een meditatie, iets om misschien nog eens te lezen, te bewaren, of om een gesprek op gang te brengen met partner, kinderen, familie of wie ook maar.

Ik weet dat voor sommigen het woord “meditatie” iets naar boven brengt in de trant van “extra stukje geloof”,  “laten weten aan anderen dat je gelooft” etc. Kortom, het kan soms negatieve gevoelens geven maar wees gerust.  Dat is het zeker niet!  Integendeel, het is  iets wat mij, als schrijver, bezighoudt.  Iets wat mij, anno december 2021, niet loslaat en wat ik graag in deze meditatie wil delen.

Onlangs las ik een interview in de krant met iemand die meer dan 25 jaar zitting had gehad in een bestuur. Niets bijzonders, zul je  denken, maar het tegendeel is waar.  Hij vertelde dat er in die 25 jaar vele momenten waren geweest waarin hij zich onzeker had gevoeld. Doe ik het wel goed genoeg, doen we samen genoeg om ons doel te bereiken. Als mens kun je je onzeker voelen, en  soms kan die onzekerheid van de  één een ander ook onzeker maken.

Als we als mensen terug kijken op de laatste twee jaar dan kunnen we met zekerheid vaststellen dat dit ook in ons eigen persoonlijk leven, maar ook in de maatschappij is gebeurd. We leven in onzekerheid.

Het corona-virus heeft ons “zekere bestaan”  losgewrikt, we zien een overheid die moeite heeft om het virus te bedwingen, medici maken overuren, ondernemers maken zich zorgen, het sociale, culturele, sportieve  en kerkelijke leven heeft haar zekerheid verloren. Onzekerheid staat met stip op plaats 1!

In de afgelopen maanden hebben we misschien in ons eigen leven geconstateerd dat deze onzekerheid ook kan leiden tot misverstanden, onbegrip en ongenoegen in familie-, vrienden- of werkkring. Onzekerheid raakt ons als mensen, het doet wat met je.  We kunnen het niet aan de kant schuiven, al hoe graag we dat zouden willen.

Als kerk zitten we ook in een onzekere periode, corona heeft ook hier haar stempel gezet. Als kerk in Berltsum proberen we, ook in deze onzekere tijd, handen en voeten te geven aan het geloof. Om de blijde boodschap uit te dragen, ook in coronatijd.

De vele Bijbelverhalen vertellen ons over mensen die ook in onzekerheid hebben geleefd. Denk maar eens aan Mozes, denk maar eens aan David, denk maar eens aan al die mensen die Jezus in zijn leven heeft ontmoet.  Onzekerheid troef.

Juist nu, anno december 2021, is het goed om die onzekerheid te onderkennen, ook in ons leven. Ga het niet uit de weg. Geef het een plek in je dagelijkse leven, breng het ter sprake, luister naar die ander met zijn of haar onzekere verhaal.

De bijbel met al zijn verhalen is een handleiding voor ons leven. We snappen lang niet alles wat er gebeurt in ons persoonlijke, maatschappelijke en kerkelijke leven.

Pak de bijbel maar eens en zoek maar eens Psalm 62 op, een psalm van David (voorvader van Jezus).  Hij heeft deze psalm geschreven toen hij zelf onzeker was en de wereld vol onzekerheid was.

Ik kwam  een gedicht tegen wat je zou kunnen helpen wanneer je voelt en ervaart wat die onzekerheid met je doet.

Momenten van onzekerheden

“Wanneer ik onzeker ben, ren ik snel naar mijn Vader.

Als ik twijfel over mijn zijn en kunnen, vind ik gauw weer rust bij de Schepper van hemel en aarde.

Ik besef dan dat ik niet meer onzeker hoef te zijn,

want Hij is mijn veilige haven.

Momenten van onzekerheden, brengen door God momenten van zekerheden”

 We mogen ook dit jaar kerst vieren, misschien anders dan we gewend waren. De geboorte van Jezus was een keerpunt, een aloude belofte kwam uit. Dit verhaal staat ook in de bijbel, een onzeker verhaal voor mensen, maar God had toegezegd dat Zijn Zoon zou worden geboren om er te zijn voor mensen van toen, maar ook voor ons, voor jou, jullie en mij.

We zijn op weg naar het einde van het jaar 2021.

We mogen de drempel over naar het nieuwe jaar 2022. Wie weet hoeveel onzekerheden we tegenkomen, maar bovenal mogen we geloven dat Hij volop zekerheid geeft: Hij is er voor u, voor jou, voor mij, ja voor ons allemaal.

Ook in het nieuwe jaar!

Dat iedereen deze zékere boodschap mag ervaren!

Sybren van Tuinen

“Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand;

Moedig sla ik dus de ogen  naar het onbekende land.

Leer mij volgen zonder vragen; Vader, wat Gij doet is goed!

Leer mij slechts het heden dragen met een rustig kalme moed!

Waar de weg mij brengen moge, aan des Vaders trouwe hand,

Loop ik  met gesloten ogen naar het onbekende land”.

Lied 913 Lvdk

(Tekst: Jacqueline van der Waals/ melodie John Zundel)

De dagen voordat de deadline nadert schieten mij allerlei ideeën door het hoofd welke ik misschien kan gebruiken voor een bijdrage in dit kerkblad. Je hoort iets op de radio, je ziet iets voorbijkomen via internet, je spreekt eens met mensen, kortom dagelijks zit je hoofd vol met gedachten. Soms denk je, wat moet ik er allemaal mee!  Meer lezen over Van U is de toekomst

(Marcus 4 vers 25-31)

“Jezus zegt, dat Hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht.

En hij wenst, dat ieder tot zijn ere schijn, “jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn”

Jezus zegt, dat Hij ieder kaarsje ziet, of het helder licht geeft, of ook bijna niet.

Hij ziet uit de hemel of wij lichtjes zijn, “jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn”.

Jezus zegt ons ook, dat ’t zo donker is, overal op aarde zonde en droefenis.

Laat ons dan in ’t duister held’re lichtjes zijn, “ jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn”.

(tekst: onbekend; melodie: E.O. Exel; Copyright: Joh. de Heer)

Als ik dit schrijf zit de vakantie er bijna weer op voor velen van ons. Zeker met schoolgaande kinderen ben je aan een bepaalde periode “ gebonden” om vakantie te vieren. Ben je nog single, net examen gedaan of kun je er gemakkelijk “uitbreken” dan ga of ben je misschien nog op vakantie. Geniet je van je pensioen dan heb je alle vrijheid. Kortom, genoeg reden om zo nu en dan er even uit te zijn.

Dit jaar is wel een bijzonder jaar om vakantie te vieren. We mochten weer wat meer ten opzichte van vorig jaar maar toch….   Vragen als “waar gaan we naar toe”, “zullen we wel…..”, “wel of niet vaccineren…” Kortom, we voelden dit jaar en misschien nog wel dat er iets in de lucht hing of hangt waar we geen of moeilijk grip op krijgen. De lucht betrekt enigszins!  Dat “geen grip er op krijgen” is niet iets wat bij ons mensen van 2021 past, in tegendeel. We leven in een tijd dat het lijkt dat alles maakbaar is….Toch?

In de afgelopen weken heb ik enkele gesprekken gehad met mensen uit ons dorp, uit onze kerkgemeenschap.  In het begin van die gesprekken gaat het over koetjes en kalfjes.  En dan opeens is daar een opmerking als “Ik zie de toekomst met zorg tegemoet”;  “christelijke politiek? Daar ben ik verdrietig over”.  “Onze kerk? Ik heb grote twijfels”.    De lucht in de kamer waar we zitten “betrekt” enigszins.  Dat stemt ons niet vrolijk!  Er wordt naar buiten gekeken…….verdriet, tranen komen. Het wordt stil!

Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht………. Kan ik dat nog wel?  Eén persoon vertelde mij dat hij dat (bijna) niet meer kan!  Tegelijkertijd komt de boosheid boven, boos zijn op de wereld, boos zijn op mensen; verdriet om wat er in de wereld gebeurt, verdriet om mensen die niet of nauwelijks meer om elkaar geven, verdriet om de kerk.  De lucht is bijna zwart!

Ten tijde van de bosbranden in Griekenland riep een brandweerman de woorden “ dit is het einde” uit. Het kwam recht uit zijn hart. De lucht was donker, dreigend en beangstigend.  Overstromingen met een vernietigende kracht waren deze zomer dagelijks nieuws.

Ook in ons geloofsleven, of je jong bent of oud, kan de lucht donker, dreigend en beangstigend worden. Dat is in onze tijd zeker aanwezig, daar ben ik van overtuigd!  Het kan ons verdrietig en boos maken, het kan ons los “weken” van ons geloof. Mijn kaarsje……!

Het bovenstaande kinderlied zit mij al enkele dagen “vast’ in het hoofd, het komt zomaar op. Ik begin het te neuriën, soms zing ik het en thuis luister ik het wel eens via You Tube.  Het doet me ook denken aan het verhaal van Jezus met zijn discipelen in de boot over het meer. De lucht betrekt, het wordt donker en beangstigend, de storm breekt los!  Het einde?  Jezus slaapt!  De mensen aan boord worden boos, boos op Jezus.  Boos op zichzelf?

En dan de reactie van Jezus! Een one-liner:  “Jullie bang?”. “Geloof weg?”  Jezus wil niet dat uw, jullie, jouw en mijn geloof “wegraakt”. Integendeel!  Deze reactie van Jezus is een reactie naar alle mensen in de boot: luister naar elkaar en probeer een kaarsje te zijn, maar bovenal:  blijf vertrouwen!

Dat geldt ook voor ons, in deze tijd. Zeker in deze tijd met zijn dreigende luchten,  verdriet, onmacht, minder geloof in mensen, kerk en in onze Heer.

Dat we ook in het nieuwe kerkelijk jaar naar elkaar blijven luisteren, stil zijn en stil worden.

Begin dit kinderlied dan maar eens te neuriën…………. Alleen of samen. Het zingen begint vanzelf …!

Zó gaan we het nieuwe kerkelijk seizoen in!

Sybren van Tuinen

“Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid, en zelfbeheersing” . (Galaten 5:  22-23)

Hink….Stap…. Sprong

Onlangs las ik een klein artikel met als titel “Hink, Stap, Sprong”.  De eerste vraag die (onbewust) bij mij op kwam was: wat zou hier achter zitten?

Kinderlijk éénvoudig, we hebben het allemaal wel eens gehoord. Een kinderliedje, een spelletje, een klein sprookje. Veel kinderen kennen dit wel.  Anderzijds een olympische sport die in de hele wereld wordt beoefend.  Hink, stap, sprong! Meer lezen over Hink….Stap…. Sprong

Psalm 67   (Meditatie gehouden op biddag voor gewas en arbeid)

Kort maar krachtig. In totaal acht verzen die ons meenemen, letterlijk en figuurlijk, naar onze grote God. Als kind maken we ons allerlei voorstellingen van God, onze kinderlijke fantasie neemt ons als kind mee naar een andere wereld.

Als we ouder en groter worden verandert dat beeld. Het lijkt er soms wel op dat die kinderlijke, grote God, steeds kleiner aan het worden is.

Vandaag wordt in veel kerken aandacht gegeven aan Biddag voor gewas en arbeid. Wij hebben ook dit jaar gekozen voor aandacht hiervoor in de dienst van zondag. Als gemeente bij elkaar komen in een dienst in de kerk zit er nog niet in. Corona heeft ons nog steeds te pakken. Meer lezen over Psalm 67

“Maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht:
hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,
hij loopt, maar wordt niet moe,
hij rent, maar raakt niet uitgeput”     (Jesaja 40: 31)

Het nieuwe jaar, 2021,  is weer los!  De maand daarvoor stond in het teken van “Sinterklaas”, op weg naar “Kerst” en op weg naar “Oudejaarsdag en nieuwjaarsdag”.  Je zou kunnen zeggen: “een aantal gebeurtenissen waarin we een heleboel hoop kunnen verzamelen…”.  Hoop op een goede Sinterklaas, kerst en oud en nieuw!

Ook zullen we 2020 niet snel vergeten.  Een jaar, volop in het teken van corona,  waarin we geconfronteerd werden met het feit dat “ hoop op meer vrijheid in de beperkingen” niet realiteit werd. Integendeel! Meer lezen over Hoop in 2021…..